|
چکیده
|
هدف از پژوهش حاضر تعیین راهکارهای افزایش تحرک و فعالیت های بدنی دانش آموزان استان همدان بود. روش پژوهش ترکیبی اکتشافی بود. جامعه آماری در بخش کمی شامل تمامی دانش آموزان دوره ی تحصیلی اول و دوم ابتدایی (161846 نفر) در سال تحصیلی 99-98 و تمامی معلمان تربیت بدنی استان همدان (848 نفر) بود. جامعه آماری تحقیق در بخش کیفی شامل کارشناسان، متخصصان و معلمان تربیت بدنی بود. نمونه آماری در بخش کیفی شامل مصاحبه با 46 نفر از کارشناسان، متخصصان و معلمان تربیت بدنی به صورت هدفمند دردسترس بود. در بخش کمی تعداد 429 نفر از معلمان و 1879 نفر از دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای-نسبی تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه ی بین المللی فعالیت بدنی کودکان و نوجوانان کوالسکی و همکاران (2004) بود. بررسی و تحلیل دادهها با روش استراوس و کوربین(1999) و همزمان با جمع آوری داده ها صورت گرفت. در این روش داده های کیفی به دست آمده از مصاحبه ها به صورت دستی صورت گرفت. داده ها با استفاده از روش های تحلیل خط به خط مصاحبه ها، کدگذاری باز انجام شد. بر اساس کدهای باز شناسایی شده، کدهای محوری شکل گرفتند و به کمک آن کدگذاری انتخابی صورت گرفت. همچنین از آمار توصیفی و استنباطی مانند آزمون کلموگرف اسمیرنف، یومان ویتنی، فریدمن و مدل معادلات ساختاری (SEM) استفاده گردید. تمام تحلیل ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و PLS صورت گرفت. نتایج کدگذاری باز حاکی از آن بود که 46 نشان می تواند بر افزایش تحرک و فعالیت های بدنی دانش آموزان استان همدان مؤثر باشد. سپس در کدگذاری محوری نشان ها در 17 مفهوم و 6 مقوله طبقه بندی گردید. یافته های پژوهش نشان داد که میانگین سطح فعالیت جسمانی دانش آموزان 97/2 با انحراف معیار 749/0 بود. نتایج آزمون یومن ویتنی نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین رتبه سطح فعالیت جسمانی در بین دو گروه دانش آموزان پسر و دانش آموزان وجود نداشت (05/0P , 408/589=t , 99/0=β)، فرهنگی-اجتماعی (01/0>P , 267/1419=t , 997/0=β)، امکانات و تجهیزات (01/0>P , 529/971=t , 971/0=β)، اطلاع رسانی و رسانه های اجتماعی (01/0>P , 219/538=t , 991/0=β)، برنامه ریزی آموزشی و درسی (01/0>P , 415/413=t , 989/0=β) و آموزش مداوم و به کا
|