|
عنوان
|
تقابل نظام وحدت قاضی با اصول راهبردی و دادرسی منصفانه (با مطالعه موردی دادگاه بخش)
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
استقلال قضایی، بی طرفی، تخصص گرایی، تفکیک وظایف قضایی، دقت در دادرسی.
|
|
چکیده
|
اصول راهبردی دادرسی منصفانه، اصول کلی، دائمی و الزام آوری است که بنیان برگزاری یک دادرسی صحیح را بنا می نهند. این اصول که برای نخستین بار در قانون آیین دادرسی کیفری 1392 جلوه قانونی به خود گرفته، راهنمای قضات در تفسیر مقررات آیین دادرسی کیفری است. تجمع وظایف قضایی تعقیب، تحقیق و دادرسی در یک نفر که نسبت به جرایم متعددی در قانون آیین دادرسی کیفری پیش بینی شده است، نقض اساسی بی طرفی و در نتیجه بی اعتنایی به دادرسی منصفانه است. افزون بر این، در مرحله رسیدگی در دادگاه، یکی از اصول اساسی دادرسی، تعدد قضات رسیدگی کننده به پرونده است که در دادگاه های کیفری دو، نظامی دو، دادگاه ویژه روحانیت، شورای حل اختلاف، دادگاه عمومی بخش و ... رعایت نمی شود. با توجه به حاکمیت نظام اقناع وجدان قاضی در قانون مجازات اسلامی (1392)، لزوم توجه به قضاوت شورایی بیشتر از قبل احساس می شود. افزون بر مورد فوق، رسیدگی در دادگاه بخش به گونه ای صورت می گیرد که نقض حقوق متهم و نادیده گرفتن اصول راهبردی منصفانه را در پی دارد. با وجود این، می توان همه این نقایص را به عدم وجود دادسرا در حوزه قضایی بخش ارتباط داد. با توجه به مبتنی بودن تشکیل دادگاه های بخش بر ضرورت، با افزایش بودجه قوه قضاییه، استخدام قضات جدید و در نهایت ایجاد تشکیلات دادگستری در حوزه بخش ها می توان به مشکلات حاکم بر دادگاه «عمومی» بخش فائق آمد. این نوشتار از نوع توصیفی تحلیلی بوده و اطلاعات در آن به شیوه کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است
|
|
پژوهشگران
|
هادی رستمی (استاد راهنما)، مصطفی رحیمی زالوابی (دانشجو)
|