|
عنوان
|
مقایسه الگوهای فعالیت عضلات اندام تحتانی در زنان ورزشکار با و بدون نقص غلبه لیگامان
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
فعالیت الکترومیوگرافی، اندام تحتانی، آسیب ACL ، نقص غلبه لیگامان، فرود تک پا
|
|
چکیده
|
مقدمه و هدف: نقص غلبه لیگامان در فرود، به عنوان اختلال در الگوهای فعالسازی عضلانی تعریف شده است که می تواند منجر به افزایش بارهای مفصلی در زانو و آسیب لیگامان متقاطع قدامی(ACL) شود. هدف از این پژوهش، مقایسه ی الگوهای فعالیت عضلات اندام تحتانی در زنان با و بدون نقص غلبه لیگامان حین فرود تک پا بود. روش شناسی: این پژوهش از نوع توصیفی_مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش زنان ورزشکار 16 الی 26 ساله فعال در تیم های باشگاهی بودند که براساس معیار های ورود و خروج به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به دو گروه سالم (27 نفر) و دارای نقص غلبه لیگامان (27 نفر) تقسیم شدند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات گلوتئوس ماگزیموس، گلوتئوس مدیوس، تنسورفاشیالاتا، اداکتور لانگوس، تیبیالیس آنتریور، پرونئوس لانگوس، گاستروکنمیوس مدیال و گاستروکنمیوس لترال در حین فرود از پله ای به ارتفاع 30 سانتی متر 100 میلی ثانیه قبل از تماس پا با زمین ثبت شد. از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد (05/0 P≤). یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بین میزان فعالیت فیدفورواردی عضلات گلتوس مدیوس، گلتوس ماگزیموس، تیبیالیس آنتریور، پرونئوس لانگوس و گاستروکنمیوس مدیال بین دو گروه دارای نقص غلبه لیگامان و سالم تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0 P≤)؛ به طوری که میزان فعالیت فیدفورواردی تمام عضلات به جز پرونئوس لانگوس در گروه دارای نقص غلبه لیگامانی100 میلی ثانیه قبل از تماس پا با زمین بیشتر از گروه سالم بود. همچنین تفاوت معنی داری در میزان فعالیت هم-انقباضی عضلات اداکتور لانگوس با گلوتئوس مدیوس، تنسورفاشیالاتا با گلوتئوس ماگزیموس، تیبیالیس آنتریور با گاستروکنمیوس لترال، گاستروکنمیوس مدیال با گاستروکنمیوس لترال، تیبیالیس آنتریور با پرونئوس لانگوس بین دو گروه مشاهده شد (05/0 P≤). میزان فعالیت هم انقباضی عضلات اداکتور لانگوس با گلوتئوس مدیوس، تنسورفاشیالاتا با گلوتئوس ماگزیموس، تیبیالیس آنتریور با گاستروکنمیوس لترال، گاستروکنمیوس مدیال با گاستروکنمیوس لترال در گروه دارای نقص غلبه لیگامانی 100 میلی ثانیه قبل از تماس پا با زمین در مقایسه با گروه سالم کمتر بود. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر شواهد بالینی مهمی را در مورد ایمبالانس های عصبی عضلانی که از عوامل خطر قابل تعدیل در آسیب ACL هست
|
|
پژوهشگران
|
فرزانه ساکی (استاد راهنما)، شیما بختیاری خو (دانشجو)، بهداد تحیری (استاد مشاور)
|