|
عنوان
|
اثرات برهمکنشهای جریان، سازه با رسوبات غیریکنواخت بر آبشستگی پایه پل در حالت تک پایه و گروه پایه
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
آبشستگی موضعی، آزمایشهای آزمایشگاهی و عددی، انتقال رسوبات، پایه پل، رسوبات یکنواخت و غیریکنواخت، عمق آبشستگی، عمق جریان، غیریکنواختی رسوبات، گروه پایه، مدل آشفتگی، مدسازی عددی، SSIIM
|
|
چکیده
|
از شاخصترین دلایل تخریب پلها در رودخانه به ویژه در زمان سیلاب، آبشستگی اطراف فونداسیون پایه است. بنابراین، تخمین دقیق حداکثر عمق آبشستگی به منظور حفظ سرمایه مالی و جان انسانها از اهمیت بالایی برخوردار است. اگرچه بیشتر مطالعات پیشین بر اساس بررسی آبشستگی موضعی در تک پایه پل بوده است اما پلهای جدید عموما عریض بوده و برای تحمل بار عرشه پل از گروه پایهها استفاده میشود. در این پژوهش، آبشستگی موضعی در حالت تک پایه و گروه پایه برای رسوبات یکنواخت و غیریکنواخت در شرایط آب زلال به صورت آزمایشگاهی و عددی بررسی شده است. گروههای پایه مورد استفاده در مطالعه آزمایشگاهی متشکل از یک ستون از پایههای استوانهای با فاصله بین پایههای 3 ،2و 4برابر قطر پایه میباشند. مطالعه حاضر ( 40آزمایش آزمایشگاهی) به هدف تعیین اثرات انواع بسترهای رسوبی مختلف ( 5نوع بستر رسوبی) متشکل از ذرات ریز تا درشت در محدوده )1-3/5 mm( d50و انحراف معیار هندسی ( )1/4-3بر عمق آبشستگی برای دو عمق جریان مختلف انجام شده است. متغیرهای مؤثر بر آبشستگی موضعی پایه در این پژوهش شامل زمان ( ،)tدرشتی نسبی ذرات ( ،) dp/d50عمق نسبی جریان ( ) h⁄dpو غیریکنواختی ذرات ( )σgبرای آزمایشهای تک پایه و گروه پایه است که برای حالت گروه پایه، فاصله بین پایهها ( ) s⁄dpنیز به متغیرهای اثرگذار بر فرآیند آبشستگی اضافه میشود. یافتههای تحقیقات آزمایشگاهی به تشریح )1اثرات اندازه ذرات و درجه غیریکنواختی بستر بر عمق آبشستگی و توپوگرافی سطح بستر )2اثرات شرایط متفاوت جریان بر فرآیند آبشستگی و درجه سپرشدگی بستر )3الگوی تکامل زمانی عمق آبشستگی در بسترهای رسوبی گوناگون در آرایش تک ستونی پایهها )4اثرات فاصله بین پایهها بر عمق آبشستگی در طول زمان و عمق تعادل آبشستگی در بسترهای رسوبی یکنواخت و غیریکنواخت و )5عمکلرد معادلات توسعه یافته موجود در تخمین عمق تعادل آبشستگی پرداخته است. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که غیریکنواختی ذرات فاکتور کنترل کننده در آبشستگی پایه است. نتایج آزمایشهای آزمایشگاهی حاکی از کاهش اثر σgبر عمق آبشستگی با افزایش عمق نسبی جریان میباشد. نتایج آزمایشهای آزمایشگاهی در حالت گروه پایه نشان داد که با افزایش فاصله بین پایهها، حداکثر عمق آبشستگی در بسترهای رسوبی یکنواخت کاهش یافته است. در حالی که برای بسترهای غیریکنواخت در شرایط یکسان جریان، رو
|
|
پژوهشگران
|
سعید گوهری (استاد راهنما)، سیدسعید اخروی (دانشجو)
|