مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی اثر نانو ذرات هیدروکسی آپاتیت بر ریزساختار، بنیان های مولکولی و رفتار آبگریزی داربستهای کامپوزیتی پلی کاپرولاکتان (PCL) پروتئین سرم آلبومین گاوی (BSA)
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	پروتئین سرم آلبومین گاوی، هیدروکسی آپاتیت، نانوغشا، آبگریزی
چکیده	داربستهای الکتروریسی شده بر پایهی پلیمر پلی کاپرولاکتان ) PCL ( با توجه به ویژگیهای زیست سازگاری که دارد؛ میتواند در بخش مهندسی بافت استخوان مورد استفاده قرار گیرد. اما به دلیل داشتن زاویهی تماس آب بالا تخریبپذیری آن به آهستگی صورت میگیرد و همچنین آب دوستی تاثیر زیادی بر چسبندگی سلولها خواهد گذاشت؛ و به دلیل داشتن قطر الیاف نسبتا زیاد رهایش دارو از این داربستها به آسانی امکان پذیر نیست. از این رو هدف از این مطالعه، بررسی ریزساختار و بنیانهای مولکولی و اثر آنها بر رفتار آبگریزی داربستهای PCL است. ریزساختار داربستها با افزودن نانوذرات هیدروکسی آپاتیت ) HA ) و پروتئین سرم آلبومین گاوی ) BSA ( به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی ) SEM ( بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزودن نانوذرات HA و پروتئین BSA طول قطر الیاف PCL از حدود 900 نانومتر به حدود 350 نانومتر کاهش یافت بدون آنکه آرایش نانوالیاف تغییر کند. با استفاده از آزمون طیف سنج مادون قرمز ) FTIR ( حضور نانوذرات HA و پروتئین BSA در ساختار مولکولی داربست PCL بهطور مجزا تائید شد. همچنین میزان آب دوستی و آبگریزی داربستها به وسیلهی محاسبه زاویه ترشوندگی به طور دینامیک مورد بررسی قرارگرفت. زاویه تر شوندگی ثبت شده برای داربست کامپوزیتی PCL/BSA/HA مابین 70 تا 80 درجه نشان داد که افزودن نانوذرات HA و پروتئین BSA شرایط آبدوستی مناسب برای جذب پروتئین و چسبندگی سلول نسبت به داربست تک فاز PCL ایجاد میکند
پژوهشگران	حمید اصفهانی (نفر اول)، صبا افزا (نفر دوم)