مشخصات پژوهش

عنوان	پارزیابی و بهینه سازی یک دستگاه نشاء کارخودگردان جدید-مطالعه موردی کشت نشاء پیاز
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	نشا کاری، شاخص های کاشت، پیاز، دقت، ارزیابی
چکیده	کاشت نشا یکی از روش های موثر در افزایش بازده اقتصادی برخی محصولات کشاورزی مانند برنج، پیاز و سبزی ها است. در این تحقیق به منظور کشت مکانیزه نشای ریشه لخت پیاز، یک دستگاه جدید نشاکار نیمه خودکار و خودگردان، مورد ارزیابی قرار گرفت. واحدهای کارنده این ماشین (12 ردیفه) دارای یک موزع چرخان استوانه ای هستند که نشاگذاری در سلول های آن دستی (با نیروی کارگر) انجام می گیرد. به منظور ارزیابی ماشین و تعیین شرایط بهینه، اثرات دو عامل سرعت پیشروی در سه سطح (16/0، 21/0 و 28/0 کیلومتر بر ساعت) و عمق کار در دو سطح (3 و 6 سانتیمتر) بر روی پارامترهای شاخص نکاشت، شاخص چندتایی، شاخص کیفیت تغذیه، شاخص دقت، انحراف زاویه استقرار نشا از خط قائم و ظرفیت مزرعه ای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون ها نشان داد که عمق کار فقط بر روی شاخص دقت و زاویه استقرار نشاها اثر معنی دار دارد. به طوری که با افزایش عمق کار هر دو شاخص کاهش یافته است. تغییر سرعت پیشروی بر روی شاخص نکاشت، شاخص چند کاشتی، شاخص کیفیت تغذیه و انحراف زاویه استقرار نشا از خط قائم در سطح احتمال 5 درصد اثر معنی دار داشته و بر روی شاخص دقت تاثیر معنی داری نداشت. با افزایش سرعت پیشروی از 16/0 به 28/0 کیلومتر بر ساعت، شاخص نکاشت 5/75 درصد، شاخص چند کاشتی 69 درصد و انحراف نشاها از خط قائم 13 درصد افزایش ولی شاخص کیفیت تغذیه 4/17 درصد کاهش یافته است. همچنین تاثیر سرعت پیشروی و عمق کار روی درصد سبز شدن معنی دار نبود. سرعت بهینه برای نشاکاری پیاز با این دستگاه، سرعت 21/0 کیلومتر بر ساعت بدست آمد. در این سرعت، شاخص های تغذیه، نکاشت، چندکاشتی، دقت و ظرفیت مزرعه ای به ترتیب برابر 45/87، 17/6، 4/3، 1/9 درصد و 031/0 هکتار بر ساعت می باشد. مقایسه هزینه های روش دستی و ماشینی برای یک هکتار نشان داد که هزینه استفاده از این نشاکار در سرعت بهینه 21/0 کیلومتر بر ساعت حدود 7/39% کمتر از روش دستی می باشد.
پژوهشگران	حمید قاسمخانی (استاد راهنما)، صادق احمد یوسفی (دانشجو)، مجید دولتی (استاد مشاور)