|
عنوان
|
تأثیر محیط تلفیقی موسیقی محور بر مهارت های رشد حرکتی در کودکان طیف اتیسم: یک مطالعه نیمه تجربی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
محیط تلفیقی، موسیقی، رشد حرکتی، اتیسم
|
|
چکیده
|
زمینه و هدف: استفاده از مداخلات تلفیقی در کودکان اتیسم در حال گسترش است. علاقه کودکان اتیسم به موسیقی و توانایی درک آن می تواند در مداخلات درمانی مؤثر واقع شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر محیط تلفیقی مبتنی بر موسیقی بر مهارت های رشد حرکتی در کودکان اتیسم انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. آزمودنی ها به روش نمونه گیری در دسترس از بین کودکان مبتلا به اوتیسم در مرکز اوتیسمی روزنه همدان در سال 1398 انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در مجموع 15 کودک اتیسم گروه مداخله را تشکیل دادند و 15 کودک اتیسم گروه کنترل را تشکیل دادند. گروه آزمایش یک برنامه تمرینی همراه با موسیقی را به مدت 12 هفته انجام دادند و گروه کنترل فقط یک برنامه تمرینی 12 هفته ای را انجام دادند. داده ها با فرم دموگرافیک، و مقیاس آزمون رشد حرکتی Lincoln-Oseretsky جمع آوری شد. از آزمون هایt مستقل و "آنالیز کواریانس تک متغیره" برای سنجش تأثیر مداخله موسیقی استفاده شد. یافته ها: مشخص شد که میانگین نمره مقیاس Lincoln-oseretsky در گروه مداخله در پس آزمون به طور معنی داری بالاتر از پیش آزمون بود(05/0P<). نتیجهگیری: نتایج نشان داد که محیط تلفیقی مبتنی بر موسیقی می تواند در رشد مهارتهای حرکتی در کودکان مبتلا به اوتیسم مؤثر باشد. بنابراین، مداخله تلفیقی شامل موسیقی در کنار سایر روش های درمانی می تواند منجر به نتایج مفیدی در بهبود عملکرد کودکان مبتلا به اتیسم شود.
|
|
پژوهشگران
|
حسین مرادی مخلص (نفر اول)، شهاب الدین باقری (نفر دوم)
|