مشخصات پژوهش

عنوان	نمایش خلاق و یادگیری (مبانی نظری و عملی)
نوع پژوهش	کتاب
کلیدواژه‌ها	نمایش، خلاقیت، یادگیری، آموزش
چکیده	تنها عرصه ای که می توان جنس و نوع زندگی را به گونه ای دیگر طراحی کرد عرصه هنر است. در عالم هنر و هنرمندان است که مفهوم و معنای زندگی می تواند شکل و شمایلی دیگر پیدا کند. جنس زندگی رنگ و بویی دیگر پیدا می کند و حتی قانون تغییر ناپذیر هستی را می توان در فضای هنر تغییر داد. هنر نمایش ملموس ترین و عینی ترین شکل بازآفرینی موقعیت ها و روابط انسانی است. بی واسطگی و عینیت نمایش و این که تماشاگر را وادار به تفسیر رویدادهای مقابل وی در سطوح بی شمار می نماید و او را مجبور به تشخیص و تمیز لحن دوستانه یا خصمانه یا طعنه آمیز شخصیت ها می کند؛ نشانگر آن است که نمایش تمام خصوصیت های دنیای واقعی و موقعیت های واقعی زندگانی آدمی را در خود به شکلی بازسازی شده جمع دارد. امروزه در کشورهای صنعتی جهان رسانه های نمایشی گرداگرد همه افراد را فراگرفته است پس باید بتوانیم تأثیر آن را بر خود و فرزندانمان درک و تجزیه و تحلیل نماییم. گسترش سریع اشکال نمایشی در پیرامون ما می تواند شعور و هوشیاری مان را که در معرض خطر دست کاری و مورد اعمال نفوذهای ظریف و موذیانه قرار دهد ولی در عین حال امکان خلاقیت های بی شمار را نیز در اختیارمان می گذارد. تفاوت بین تئاتر و انواع دیگر نمایش های جمعی در رابطه عاطفی و انتقادی آن است. در این میان هنر تئاتر می کوشد تا شعور و احساسات تماشاگر را درهم آمیخته و به تجارب گذشته اش نزدیک سازد. همچنین آن چه وجه تمایز تئاتر با دیگر هنرهاست، وجود تماشاگر آن است. تماشاگرانی زنده که می خواهند خویشتن را در تئاتر بازیابند و ضمیر ناخودآگاه خود را کشف نمایند. آن که چه کسی منبع ارتباط است بدون شک کسی جز بازیگر نیست؛ زیرا همه چیز تئاتر در او خلاصه شده و از طریق اوست که این انتقال صورت می گیرد. از طرفی روش نمایش خلاق به عنوان یک تئاتر مشارکتی روش مناسبی برای پرورش ابعاد عاطفی و عقلانی است و این دو بعد را به بهترین وجه با هم تلفیق می کند. هر چند خلاقیت جزء جدانشدنی هر هنری و از جمله هنر نمایش است، با این حال به نوعی از نمایش فرایند محور که به سود متصدیان کار می شود و ربطی به اجرا برای تماشاگران ندارد، اصطلاحاً نمایش خلاق گویند. این نمایش شیوه ای برای آموزش و یادگیری بر مبنای گرایش جهانی به بازی نمایشی است که در هر انسانی یافت می شود. از آنجایی که همه انسان ها گرایش به بازی نمایشی دارند، این
پژوهشگران	حسین مرادی مخلص (نفر اول)، وحید صالحی (نفر دوم)، جمشید حیدری (نفر سوم)