|
عنوان
|
تدوین مدل برای تبیین کیفیت زندگی بر مبنای خودشناسی، خرد و ادراک رنج در بیماران مبتلا به سرطان
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
خودشناسی تجربه ای، خودشناسی تأملی، خودشناسی انسجامی، خرد، ادراک رنج، کیفیت زندگی، سرطان
|
|
چکیده
|
بیماری سرطان موجب تغییرات متعدد در کیفیت زندگی بیماران می گردد و تشخیص مؤلفه های اثرگذار در این متغیر می تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی بیماران داشته باشد.هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه ساختاری خودشناسی، خرد و ادراک رنج با کیفیت زندگی بیماران سرطانی بود.این پژوهش از نوع همبستگی با جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران سرطانی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر کرج بود. از بین این افراد 340 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. بیماران پرسشنامه های خودشناسی، خرد، ادراک رنج و کیفیت زندگی را تکمیل نمودند. داده ها با روش مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند.نتایج نشان داد که از بین مؤلفه های خودشناسی، خودشناسی تجربه ای به صورت مستقیم، خودشناسی تأملی به صورت غیر مستقیم و با میانجی گری خرد، و خودشناسی انسجامی به صورت غیر مستقیم با میانجی گری رنج وجودی و خرد بر کیفیت زندگی اثر داشته اند. همچنین روابط علی- ساختاری خودشناسی انسجامی با مؤلفه های ادراک رنج (رنج روانی و رنج وجودی) و خرد، روابط علی- ساختاری خودشناسی تجربه ای با رنج روانی و روابط علی ساختاری خودشناسی تأملی با خرد معنادار بود. بنابراین مؤلفه های خودشناسی به طور مستقیم و غیرمستقیم به واسطه رنج روانی، رنج وجودی، و خرد قادر به پیش بینی کیفیت زندگی در بیماران سرطانی بود. شاخص های برازندگی حاکی از مطلوبیت مدل مفروض در تبیین کیفیت زندگی از طریق متغیرهای خودشناسی، خرد و ادراک رنج بود.مؤلفه های خودشناسی به واسطه تأثیرات مهمی که در انسجام بخشی و یکپارچگی روانی افراد دارد، می تواند با اثر گذاری بر خرد و ادراک رنج بیماران سرطانی نقش مهمی را در بهبود کیفیت زندگی این بیماران داشته باشد.
|
|
پژوهشگران
|
شهریار یارمحمدی واصل (استاد راهنما)، فرهاد جوکار (دانشجو)، محمدرضا ذوقی پایدار (استاد مشاور)، مهران فرهادی (استاد مشاور)
|