|
عنوان
|
راهبردهای صفارزاده و مجتبوی در ابهام زدایی واژگانی قرآن کریم و میزان بسندگی و پذیرفتگی آنها براساس الگوی گارسس
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
ترجمۀ قرآن کریم، ابهام زدایی، گارسس، بسندگی و پذیرفتگی
|
|
چکیده
|
ترجمۀ "ابهام"به ویژه در قرآن کریم یکی از چالش برانگیزترین مسائل زبانشناسی است که برای برون-رفت از آن انواع راهبردها ارائه شده است. گارسس با تکیه آراء نیومارک تکنیک هایی برای ترجمۀ آنها ارائه داده است. براساس این الگو در نهایت "میزان ویژگی های مثبت و منفیِ بیانگر بسندگی و پذیرفتگی ابهام در متن ترجمه شده" بررسی می شود. پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی از نوع مقابله ای ترجمه های مجتبوی با محوریت سبک معنایی-ارتباطی و صفارزاده با محوریت سبک آزاد-تفسیری، از جزء سی ام قرآن کریم را به کار برده است. سپس با تکیه بر آمار، مقادیر به دست آمده از این تکنیک ها، مقایسه شده و میزان کفایت و مقبولیت هر کدام در ابهامزدایی بخش های مختلف سطح واژگانی شش سورۀ اول جزء سی ام مشخص گردیده است. برآیند پژوهش نشان داد مجتبوی با توجه به دو کفۀ: خواننده مقصد و وفاداری به متن مبدأ، در مواردی که نیاز به شرح مبسوط است رشد منفی دارد. روش وی در ترجمۀ واژگان چندمعنا و مجازی دارای بسندگی و پذیرفتگی بالایی است. اما صفارزاده با ارائۀ متنی مقص محور و به دور از هر ابهامی ، دچار افزوده های خلاقانه و پیچیده در شفاف سازی ابهام-ها می شود ، به ویژه در واژگان مجازی. این روش در ترجمۀ تلمیحات قرآنی، دارای بسندگی و پذیرفتگی بالایی است.
|
|
پژوهشگران
|
مرضیه رحیمی آذین (نفر اول)، مرتضی قائمی (نفر دوم)، سیدمهدی مسبوق (نفر سوم)
|