عنوان	بررسی فقهی و حقوقی حدود اعتبار اقرار مدنی در دادگاه و آثار آن
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	اقرار مدنی ، دادگاه ، اعتبار اقرار، اقرار وکیل، قاطع بودن، انکارناپذیری
چکیده	اقرار به عنوان یکی از ادله ی اثبات دعوی در محاکم از اهمیت و ارزش بالایی برخوردار می-باشد. اگر اقرار در دادخواست یا حین مذاکره در دادگاه یا در یکی از لوایحی که به دادگاه تقدیم شده است، به عمل آید، اقرار در دادگاه محسوب می شود. یکی از اقسام مهم اقرار، اقرار مدنی در دادگاه می باشد. اقرار مدنی در دادگاه در فقه و حقوق دارای اعتبار و اوصاف خاصی است. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی در پی پاسخ به این سوال است که حدود و اعتبار اقرار مدنی در دادگاه در فقه و حقوق چیست؟ تحقیق در موضوع حاضر منتج به این نتایج می شود که در مسایل حقوقی و دادرسی های مدنی اقرار قاطع دعوی است. اقرار در دادگاه از چنان قدرت الزآم آوری برخوردار است که قابل اعتراض نیست. مبانی این امر را می توان در ویژگی های خاص اقرار در دادگاه همچون کاشفیتی که اقرار از واقعیت دارد، کامل و جامع بودن اقرار و انکارناپذیری آن جستجو کرد. اقرار در دادگاه دارای اوصافی همچون صریح بودن، منجز بودن، نزد حاکم بودن، قدرت اثباتی و برتری بر اقرار در خارج از دادگاه می باشد. تنها زمانی رای مستند به اقرار، غیر قابل شکایت خواهد بود که رای صادر شده مستند به اقرار در دادگاه باشد؛ از طرفی رعایت حقوق اصحاب دعوا ایجاب می کند که تنها اخباری را اقرار در دادگاه محسوب نماییم که با ماده ی 203 ق.آ.د.م، مطابقت کامل دارد، چرا که اعطای حق تجدیدنظر خواهی به محکوم علیه یک حکم، در موارد مجاز، از حقوق مسلم وی و از اصول دادرسی عادلانه به شمار می رود و محروم نمودن افراد از حق تجدیدنظرخواهی، به بهانه ی توسعه ی مقصود قانونگذار به موارد مشابه، خلاف قانون و عدالت است.
پژوهشگران	علی ترابی (دانشجو)