مشخصات پژوهش

عنوان	بهینه سازی بهره برداری از سرریزهای دریچه دار به هنگام وقوع سیلاب با استفاده از الگوریتم ژنتیک
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	سرریزهای دریچه دار، بهینه سازی، بهره برداری، عملکرد به هنگام، الگوریتم ژنتیک
چکیده	ایمنی سدها، ارتباط مستقیم و تنگاتنگی با کفایت سرریز آن دارد. با توجه به حساس بودن کارکرد سرریز، برای این که بهره برداری انعطاف پذیرتر از سدها امکان پذیر شود، سرریزها به دریچه ها مجهز می شوند تا کنترل بهتر روی جریان پایین دست میسر گردد. استفاده از سرریزهای دریچه دار در مقابل سرریزهای آزاد، از این نظر که با افزایش ارتفاع تیغه آب روی سرریز به خصوص در حوضه های آبریزی که در آن سیلاب های با مقادیر دبی بالا به وقوع می-پیوندد، می توان طول آستانه را کاهش داد، بسیار مقرون به صرفه است. علیرغم این ویژگی مطلوب برای سرریزهای دریچه دار همواره روش بهره برداری از آن ها به عنوان یک مسئله مهم مطرح بوده است. لذا باید اصول و قوانین بهره-برداری را در هنگام استفاده از سرریزهای دریچه دار مد نظر قرار داد تا از وقوع خسارت های جبران ناپذیر جلوگیری به عمل آید. امروزه با توجه به پیشرفت های رایانه ای، امکان انجام محاسبات دقیق تر و سریع تر، تسهیل شده و استفاده از روش های مختلف بهینه سازی به منظور بهره برداری از سرریزهای دریچه دار حائز توجه و ارزشی درخور می گردد. در این پایان نامه، پس از بررسی برخی از پژوهش های انجام شده در ارتباط با مدل های بهره برداری از سرریزهای دریچه دار، بهینه سازی روش بهره برداری از سرریزهای دریچه دار دنبال شده و تلاش می شود که با کمک الگوریتم ژنتیک و با هدف حداقل سازی خسارت در پایین دست و در طول تداوم سیلاب، سیاست بهینه و به هنگام رهاسازی از دریچه ها به عنوان مدل پیشنهادی ارائه شود. در این مدل، پیش بینی سیلاب و اصلاح آن درتداوم سیلاب، با رسیدن اطلاعات واقعی از آن، مدنظر قرار گرفته است. مقایسه نتایج نشان می دهد که اوج سیلاب خروجی در این تحقیق، کمتر از سایر روش ها بوده و این به کاهش خسارت های سیلاب در پایین دست کمک می کند.
پژوهشگران	جلال صادقیان (استاد راهنما)، مهدی خسروی راد (دانشجو)