|
عنوان
|
نقش دولت در پیچیدگی اقتصادی کشورهای در حال توسعه؛ آزمون نظریه رشد نامتوازن بامول
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
اندازه دولت، اثربخشی دولت، پیچیدگی اقتصادی، نظریه بامول ، کشورهای سازمان کنفرانس اسلامی
|
|
چکیده
|
در ادبیات رشد و توسعه اقتصادی، از شاخص پیچیدگی اقتصادی به عنوان ویژگی تولید محصولات دانش بنیان در داخل و همچنین تنوع بخشی به کالاهای صادراتی توسط یک کشور یاد می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر اندازه دولت به همراه اثربخشی آن بر شاخص پیچیدگی اقتصادی در کشورهای منتخب سازمان همکاری اسلامی (OIC) طی سال های 2017-2002، با استفاده از روش گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) است. نتایج نشان داد متغیرهای بهره وری کل عوامل تولید، توسعه مالی و اثربخشی دولت تأثیر مثبت بر پیچیدگی اقتصادی کشورهای موردمطالعه دارند؛ که هماهنگ با نظریه رشد بامول است. همچنین تأثیر اندازه دولت و تولید ناخالص داخلی بر پیچیدگی اقتصادی بی معنا برآورد شده است؛ بنابراین توصیه می گردد، سیاست گذاران با بهبود رژیم های نهادی و اقتصادی مرتبط با ارائه دانش فنی و ایجاد بسترهای مناسب جهت بهره گیری از دانش کالاهای وارداتی با فناوری بالا در راستای داشتن سبد صادراتی متنوع تر و دربردارنده کالاهای پیچیده تر که قدرت کشورها در عرصه تعاملات اقتصادی بین الملل را افزایش می دهد، اقدام مؤثری بردارند.
|
|
پژوهشگران
|
حمید سپهردوست (نفر اول)، راضیه داوری کیش (نفر دوم)، مریم ستاره ئی (نفر سوم)
|