|
عنوان
|
دستورالعمل شناسایی های ژئوتکنیکی در آب های ساحلی ایران
|
|
نوع پژوهش
|
طرح پژوهشی خاتمه یافته
|
|
کلیدواژه‌ها
|
ژئوتکنیک دریایی، دستورالعمل شناسایی، ژئوتکنیک، آب های ساحلی ایران، مهندسی ژئوتکنیک، سازه های دریایی
|
|
چکیده
|
کشور ایران دارای مرزهای دریایی طویل است. بهره برداری از این مرزها مستلزم وجود مستحدثات دریایی مانند موج شکن، اسکله، خطوط لوله، سکوهای دریایی و غیره می باشد. اطلاعات ژئوتکنیکی نقش عمده ای در طراحی و اجرای مستحدثات دریایی دارد. این دستورالعمل برای انجام شناسایی های ژئوتکنیکی در پروژه های دریایی ایران تدوین شده است. شناسایی های ژئوتکنیکی عملیاتی است که به منظور شناخت ژئوتکنیکی زمین و تعیین مشخصات و متغیرهای آن انجام می شود. سازه های مورد نظر در این دستورالعمل شامل سازه های بندری و نزدیک ساحل مانند اسکله ها و موج شکن ها است. در ضمن به ضوابطی برای خطوط لوله دریایی نیز اشاره شده است. تمرکز این دستورالعمل بر شناسایی ژئوتکنیکی سازه هایی است که در عمق آب کم و متوسط احداث می شوند؛ البته به شناسایی در عمق زیاد هم اشاره هایی شده است. این دستورالعمل شامل بخش های برنامه ریزی شناسایی های ژئوتکنیکی در دریا،روش های گمانه زنی و نمونه گیری از مصالح بستر دریا، روش های استقرار دستگاه حفاری در دریا، کاربرد آزمایش های محلی در دریا و شناسایی خاک های ویژه در مناطق دریایی ایران است. این دستورالعمل برای مهندسان حرفه ای در حوزه مهندسی ژئوتکنیک و دریایی تهیه شده است. طبق این دستورالعمل مطالعات دفتری و بازدیدهای میدانی که معمولاً همزمان انجام می گردند، دو جزء اصلی موارد برنامه ریزی، جهت کسب اطلاعات اولیه قبل از انجام شناسایی ها می باشند. پس از جمع آوری این اطلاعات اولیه باید نحوه استقرار دستگاه حفاری در دریا تعیین شود و در ادامه لازم است تعداد، فاصله و عمق گمانه ها و آزمایش های درجای داخل گمانه ها جهت شناسایی در سازه های مختلف دریایی مشخص شوند. در نهایت هم از کل عملیات شناسایی باید گزارش هایی تهیه شوند تا در اختیار کارفرما و دستگاه نظارت قرار گیرند
|
|
پژوهشگران
|
مسعود مکارچیان (همکار)، علی فاخر (همکار)
|