مشخصات پژوهش

عنوان	تدوین مدل ساختاری برای تبیین بهزیستی روانشناختی بر اساس نیرومندی ایگو و نگرش به زمان
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	نیرومندی ایگو، نگرش به زمان مثبت، نگرش به زمان منفی، بهزیستی روانشناختی، سلامت روانی.
چکیده	هدف پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری برای تبیین بهزیستی روانشناختی بر مبنای نیرومندی ایگو و نگرش به زمان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا که در سایت مرکزی در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند بود. با روش نمونه گیری در دسترس، 367 تن ار آن ها به عنوان نمونه برگزیده شدند و به پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی ریف (1989)، نگرش به زمان ملو و وورل (2010) و نیرومندی ایگو مارکستروم، سابینو، ترنر و برمن (1997) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار بود، به این معنی که نیرومندی ایگو می تواند بر بهزیستی روانشناختی با وساطت نگرش به زمان اثرگذار باشد، با این تفاوت که در ابعاد گذشته نگر منفی(P=0/041, b=-0/76)، حال نگر منفی(P=0/001, b=-0/07) و آینده نگر منفی(P=0/001, b=-1/28) اثر منفی می گذارد، و در ابعاد گذشته نگر مثبت(08/0b=،P=0/036, b=0/08) حال نگر مثبت(P=0/015, b=1/30) و آینده نگر مثبت(P=0/001, b=1/74) اثر مثبت می گذارد. بنابراین افرادی که من نیرومندی دارند نگرش های زمانی مثبتی را در خود پرورش می دهند که بهزیستی روانشناختی آن ها را بالا می برد. اما افرادی که من ضعیفی دارند نگرش های زمانی منفی داشته در نتیجه بهزیستی روانشناختی آن ها پایین می آید. براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که می توان با قدرتمند کردن من افراد نگرش های زمانی مثبتی در آن ها به وجود آورد در نتیجه بهزیستی روانشناختی را در آنها بالا برد.
پژوهشگران	مهران فرهادی (استاد راهنما)، مائده عطایی (دانشجو)، خسرو رشید (استاد مشاور)