|
عنوان
|
بررسی اثر استفاده طولانی مدت از کفی Anti-Pronation در کینتیک و کینماتیک راه رفتن در ورزشکاران زن با سابقه ی بازسازی رباط صلیبی قدامی
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
رباط صلیبی قدامی، کینتیک، کینماتیک، کفی آنتی پرونیشن، راه رفتن
|
|
چکیده
|
مقدمه: آسیب رباط صلیبی قدامی یکی از شایع ترین آسیب های ورزشی اندام تحتانی در ورزشکاران به شمار می آید. حدود 70 درصد آسیب های ACLغیرتماسی هستند. میزان پرونیشن مفصل ساب تالار ارتباط مستقیمی با آسیب ACL دارد. محدود نمودن دامنه پرونیشن مچ پا با کمک (کفی) زاویه والگوس هنگام فرود را کاهش می دهد و در نتیجه نیروهای وارد بر ACL را کمتر خواهد کرد. تاکنون پژوهشی در زمینه اثر استفاده طولانی مدت از کفی آنتی پرونیشن انجام نشده است. بنابراین هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثر آنی با اثر طولانی مدت استفاده از کفی آنتی پرونیشن در متغیرهای کینتیکی و کینماتیکی بود. مواد و روش ها: 12 ورزشکار سالم (زن) به عنوان گروه کنترل و تعداد 12 ورزشکار (زن) با سابقه جراحی بازسازی ACL در پای راست با میانگین سنی 20 تا30 سال به عنوان گروه تجربی و بدون سابقه بیماری قلبی و التهاب مفصلی بصورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. از آزمودنی ها خواسته شد 5 بار با کفش و 5 بار با کفش+کفی راه بروند. همین آزمایش بعد از3 ماه استفاده از کفی تکرار شد. کفی از نوع Anti-Pronation بود که متناسب با اندازه پا و کفش فرد، توسط متخصص ارتوپد فنی ساخته شد. آزمودنی ها طی 3 ماه حداقل 4 تا 8 ساعت در روز از کفی استفاده کردند. از دستگاه های تحلیل حرکتی وایکان و دو دستگاه نیروسنج برای اندازه گیری پارامترهای کینتیکی و کینماتیکی استفاده شد. جهت تحلیل آماری از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و آنالیز واریانس چند متغیره در سطح معنی داری p<0.05 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که هنگام استفاده از طولانی مدت از کفی آنتی پرونیشن، متغیرهای فضایی-زمانی تغییر معنی داری نسبت به استفاده آنی از آن دارد. پوشیدن کفی به طور آنی موجب شد آهنگ راه رفتن اندکی آهسته تر شود. بعد از مداخله (3ماه) در شرایط راه رفتن بدون کفی متغیرهای فضایی-زمانی در پای جراحی شده به گروه کنترل نزدیک تر شده است. نتایج نشان داد که نرخ بارگذاری عمودی قبل و بعد از مداخله آنی از کفی در پای راست و چپ تفاوت معنا داری نداشت. همچنین نرخ بارگذاری عمودی بعد از مداخله (3 ماه) در پای جراحی شده نسبت به گروه کنترل 19 درصد بهبود یافته است. میزان اوج گشتاور اکستنسوری مفصل ران 33% نسبت به گروه کنترل کوچکتر بود. اوج گشتاور مثبت مفصل ران تفاوت معناداری نداشت. هنگام راه رفتن با و ب
|
|
پژوهشگران
|
نادر فرهپور (استاد راهنما)، سهیلا مرادی (دانشجو)، غلامرضا قربانی امجد (استاد مشاور)، مهدی مجلسی (استاد مشاور)
|