مشخصات پژوهش

عنوان	تاثیر یک پروتکل تمرینی بر شدت درد و ویژگی های بیومکانیکی راه رفتن در افراد مبتلا به کمر درد مزمن دارای پای پرونیت
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	کمردرد، پای پرونیت، راه رفتن، کینماتیک، کینتیک، پروتکل تمرینی
چکیده	کمردرد یک مشکل رایج در زندگی افراد است که حدودا بیش از 84% شیوع دارد. تغییرات پوسچرال اندام تحتانی با کمردرد مرتبط است. پرونیشن بیش از حد پا، وضعیت غیرطبیعی است که با تغییرات در اندام تحتانی، ناحیه ی کمری لگنی و عضلات اندام تحتانی، باعث نقص های ساختاری و عملکردی در ایستادن و راه رفتن می شود. پروتکل های تمرینی بسیاری برای کاهش درد و ناتوانی در بیماران کمردرد استفاده شده است. با این حال مطالعات کمی روی اثر تقویت عضلات اندام تحتانی در بیماران کمردرد انجام شده است. همچنین اثر تقویت این عضلات روی ویژگی های بیومکانیکی راه رفتن این افراد در مطالعات گذشته بررسی نشده است. بنابراین، هدف این پژوهش تاثیر یک پروتکل تمرینی بر شدت درد و ویژگی های بیومکانیکی راه رفتن در افراد مبتلا به کمر درد مزمن دارای پای پرونیت است. مواد و روش ها: 10 مرد سالم، 10 زن سالم، 10 مرد بیمار و 10 زن بیمار انتخاب شدند. به افراد بیمار یک پروتکل تمرینی با هدف تقویت عضلات دورکننده ها و چرخش دهنده های خارجی ران و بازکننده های زانو، در مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته داده شد. آزمودنی ها تمرینات را در خانه انجام می دادند. شدت درد و میزان ناتوانی بیماران به ترتیب با استفاده از پرسشنامه های VAS و RDQ/24 و متغیرهای کینتیکی و کینماتیکی راه رفتن افراد، با استفاده از دستگاه تحلیل حرکتی وایکان و دو صفحه نیروی کیستلر، قبل و بعد از پروتکل تمرینی ثبت شد. جهت تحلیل آماری از آزمون های آنالیز واریانس با اندازه های تکراری، آنالیز واریانس چند متغیره و تی تست زوجی در سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. نتایج: نیروی عمودی عکس العمل زمین در گروه مردان بیمار بیشتر از گروه شاهد مردان بود و بعد از انجام تمرینات، مقدار آن کاهش پیدا کرد. بعد از مداخله ی تمرینی، مقادیر گشتاورهای آبداکتوری و چرخش خارجی ران در هر دو گروه افزایش پیدا کرد. مقادیر گشتاورهای اورتوری و آبداکتوری مچ پا در زنان بعد از انجام تمرینات کاهش پیدا کرد. جذب توان مفصل زانو در مردان بعد از پروتکل تمرینی افزایش پیدا کرد. دامنه حرکتی ران در صفحات ساجیتال و هوریزونتال و دامنه حرکتی زانو و مچ پا در صفحه ی هوریزونتال در مردان کاهش پیدا کرد. در زنان، دامنه حرکتی ران و مچ پا در صفحه ی ساجیتال افزایش و دامنه حرکتی زانو در صفحه ی فرونتال کاهش پیدا کرد. بحث و بررسی: نتایج نشان داد مق
پژوهشگران	نادر فرهپور (استاد راهنما)، یوسف محمدی یعقوبی (دانشجو)، مهدی مجلسی (استاد مشاور)