|
عنوان
|
بررسی تاثیرات بایوچار و نانوذرات اصلاح شده با بایوچار بر آبشویی، رهاسازی ،جزءبندی و جذب فسفر و برخی عناصر سنگین در خاک قبل و بعد از کشت گیاه در گلخانه
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
فسفر، فلزات سنگین ، بایوچار، نانوذره، جذب، دفع، جزء بندی، رهاسازی، آبشویی، مدل سازی ژئوشیمیایی، PHREEQC
|
|
چکیده
|
بایوچار نقش مهمی در بهبود کیفیت خاک، اصلاح خاک های آلوده و افزایش محصول گیاهی دارد. عنصر ضروری فسفر در بایوچار وجود دارد و می تواند با رهاسازی برای گیاهان قابل دسترس باشد و رشد گیاه را افزایش دهد. همچنین، بایوچار معمولاً توانایی جذب بالایی به سبب سطح ویژه، بار سطحی منفی و چگالی بار بالا برای فلزات سنگین دارد. نانو ذرات با سطح ویژه بالا به عنوان اصلاح کننده هایی برای بهبود خاک های آلوده مورد استفاده قرار می گیرند. اهداف این مطالعه در پنج بخش مورد بررسی قرار گرفت. در بخش اول، تأثیر بایوچارهای پوست گردو (دمای پیرولیز 400 درجه سانتی گراد) و بادام (دمای پیرولیز 500 درجه سانتی گراد) (0، 5/2، 5 و 10 درصد) بر جذب، دفع، رهاسازی، جزء بندی و قابلیت دسترسی فسفر در دو خاک با بافت متفاوت (لوم رسی و لوم شنی) مطالعه شد. با افزایش مقادیر بایوچار مصرفی جذب فسفر توسط خاک ها به سبب افزایش سطح ویژه، تخلخل و مکان های فعال جذبی که به دلیل ترکیبات آروماتیک و آلیفاتیک در بایوچارها ایجاد می شوند، افزایش یافت. عصاره گیری متوالی فسفر نشان داد که افزایش بایوچار باعث افزایش قابل توجه در فسفر پیوند شده با کربنات و باقی-مانده و نیز افزایش اندک در فسفر تبادلی و پیوند شده با اکسیدهای آهن و آلومینیم شد. داده های سینتیکی به خوبی توسط معادلات الوویچ، شبه مرتبه دوم و پخشیدگی برازش شدند. تأثیر قابل توجه بایوچار گردو بر جذب و دفع فسفر در هر دو خاک مشاهده شد که این امر به دلیل ویژگی های بایوچار و اکسیدهای آهن و آلومینیوم خاک می باشد. نتایج نشان داد که بایوچار باعث نگه داری فسفر و رهاسازی آهسته آن به محلول می شود و به این ترتیب برای گیاه قابل دسترس می شود. همچنین، بایوچارها هدر روی فسفر از طریق آبشویی را کاهش می دهند. در بخش دوم، تأثیر هر دو بایوچار با مقادیر مختلف (0، 5/2، 5 و 10 درصد) بر رشد سبزیجات تربچه (Raphanus sativus L.) و شاهی (Lepidium sativum) در خاک های غیر آلوده تحت آبیاری با آب مقطر و محلول غذایی بررسی شد. نتایج نشان دادد که با افزایش مقدار بایوچار مقدار کلسیم، منیزیم، پتاسیم و فسفر در گیاه افزایش و مقدار فلزات سنگین (کادمیم، کروم، مس، نیکل و روی) کاهش یافت. این مسئله می تواند به دلیل افزایش مقدار محلول و قابل دسترس کلسیم، منیزیم، پتاسیم و فسفر و کاهش در فلزات سنگین قابل عصاره گیری با DTPA در
|
|
پژوهشگران
|
محسن جلالی (استاد راهنما)، نرگس همتی متین (دانشجو)
|