مشخصات پژوهش

عنوان	پیامد کاربرد زغال گرمایی و گرمابی فرآوری شده از مانده های گیاهی سیب زمینی و خاک اره بر همه و بخش های واکنش دهنده کربن آلی خاک در تنش خشکی
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	بیوچار، تنش خشکی، کربن اندوزی، هیدروچار
چکیده	برای بررسی پیامد کاربرد زغال گرمایی و زغال گرمابی فراوری شده از خاک اره و ماندههای گیاهی سیبزمینی بر ریختهای کربن آلی خاک در کشت لوبیا در تنش خشکی، آزمایشی گلدانی در سال 1931در گلخانه پژوهشی دانشگاه بوعلی سینا همدان انجام شد. این پژوهش به گونه دو آزمایش جداگانه با طرح اسپلیت پلات در 9تکرار انجام شد. در این طرح تنش خشکی کرت اصلی (بدون تنش یا گنجایش کشاورزی، با تنش یا 04درسد گنجایش کشاورزی) بود که در آزمایش یکم 0کرت فرعی با کاربرد بهسازهای سیبزمینی به گونه بیوچار (زغال گرمایی)، هیدروچار (زغال گرمآبی(، ماده خام و گواه (بدون آن) آزمون شد و در آزمایش دوم 0کرت فرعی کاربرد بهسازهای خاک اره (زغال گرمایی، زغال گرمآبی، ماده خام و یک گواه آزمایش) بود. این پژوهش نشان داد که تنش خشکی مایه کاهش همه کربن آلی خاک و ریختهای کربن محلول در آب سرد (CWEC) و کربن محلول در آب گرم (HWEC) خاک شد. به هر گونه اندازه کربن واکنش دهنده در خاک های با تنش خشکی بیش از آن در خاک های بدون تنش بود. یافته های این پژوهش نشان داد که از میان ریختهای گوناگون بهسازها (سیبزمینی و خاک اره) بهترین انباشت کربن و کربن اندوزی در خاک در کاربرد زغال گرمایی مانده های گیاهی سیبزمینی در خاک بدون تنش و سپس در کاربرد زغال گرمآبی خاک اره در خاک دارای تنش بدست آمد. این تیمارها می تواند از رها شدن دی اکسید کربن از خاک بکاهد و مایه کاهش رهاسازی گازهای گلخانه ای شود.
پژوهشگران	مهران بیگی خاروانی (نفر اول)، علی اکبر صفری سنجانی (نفر دوم)