مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی روند تغییرات بروز سیاه زخم در ایران از سال 1394-1389 و پیش بینی نقاط پر خطر تا سال 1400
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	سیاه زخم، بروز، ایران.
چکیده	مقدمه و هدف: آنتراکس بیماری مشترک باکتریایی و بومی کشور است که در دامها عمدتا به شکل سیستمیک و مرگ ناگهانی و در انسان به شکل پوستی و سیاه زخم مشاهده می شود. هدف از این مطالعه بررسی روند بروز سیاه زخم انسانی بر اساس گزارش های کشوری از سال 1394-1389 و پیش بینی این روند در سالهای آتی بوده است. روش کار: داده ها از مرکز مدیریت بیماریهای وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، به تفکیک استانهای مختلف از سال 1389 تا 1394 اخذ و مقایسه میزان بروز و روند تغییرات آن در کشور و هر یک از استانها انجام شده است. نتایج: متوسط بروز سالیانه کشوری 31/0 در صد هزار و روند تغییرات آن در بازه زمانی مورد مطالعه به ترتیب 14/0، 18/0، 28/0، 29/0، 34/0 و 28/0 در صد هزار در سال بوده است. روند افزایش یافته از سال 91 تا 94 تقریبا ثابت بوده است و تغییری در آن مشاهده نمی شود. کمترین و بیشترین متوسط بروز سالیانه استانی در 6 سال مورد بررسی به ترتیب مربوط به ایلام، بوشهر و سیستان و بلوچستان با صفر در صد و بیشترین مربوط به چهار محال و بختیاری (97/0)، کردستان (99/0)، خراسان شمالی (06/1) و آذربایجان غربی (4/1) بوده است. نتیجه گیری: در ایران مطالعات پایلوت واکسیناسیون هدفمند دامی از سال 2010 اجرا و سپس به تدریج عمومیت یافته است. در این روش توصیه شده توسط OIE واکسیناسیون دامی در نقاطی که در 5 سال اخیر مورد دامی یا انسانی گزارش نشده باشد انجام نخواهد شد. بررسی های این مطالعه نشان می دهد روند افزایش یافته از سال 91 تا 94 تقریبا ثابت بوده است و تغییری در آن مشاهده نمی شود. لذا پس از چهار استان نامبرده، بیشترین احتمال مشاهده موارد سیاه زخم انسانی را در استانهای کهکیلویه و بویراحمد، گیلان، خراسان رضوی، گلستان، زنجان، آذربایجان شرقی و اصفهان خواهیم داشت که علاوه آموزش، بهبود و تسریع روند گزارش دهی موارد انسانی و دامی، واکسیناسیون هدفمند احشام برابر پروتکل های تعریف شده سازمان دامپزشکی باید به دقت انجام شود.
پژوهشگران	علی صادقی نسب (نفر اول)، بشری زارعی (نفر دوم)، قباد مرادی (نفر سوم)، ابراهیم قادری (نفر چهارم)