|
چکیده
|
«امر جهانی» علاوه بر سیاست، تلاش می کند، مناسبات و روابط بین گروه های مرجع (ترجیحاً جهانی) با شهروندان و شهروندان با همدیگر را سامانی جدید دهد. «امر جهانی» که متأثر از فضای جهانی شدن روابط بین کنشگران، بازیگران و شهروندان در صحنه جهانی را دستخوش تغییراتی کرده است، معطوف به شیوه حکمرانی در جهانی چند فرهنگی و متأثر از تضادها، اختلافات، انشاقاقات و شکاف های مختلف است که می-توان آن را در پرتو شکاف دیجیتال، شکاف الکترونیک، شکاف دسترسی و شکاف کالاهای فرهنگی و ... جستجو کرد. این موضوع خود سبب شده است تا خلاء هایی پیرامون مراجع و گروه های مرجع در «جهان جهانی شده» به وجود آید که نتیجه آن حضور و وجود گروه های مرجع در برخی از جوامع و عدم حضور آن یا به عبارتی فقدان عنصر مرجعیت در برخی دیگر از جوامع بوده است. همین شکاف ها، سبب می شوند تا اجتماعات انسانی، به یکسان با «امر جهانی» اجتماعیده و فرهنگیده نشوند و حتی در برخی از اجتماعات سیاسی، مقاومت نسبت به امر جهانی وجود دارد، بدین ترتیب که ساختارهای اجتماعی در مواجهه با امر جهانی مقاومت می کنند. پرسش پژوهش حاضر اینگونه صورت بندی شده است که آیا و تا چه اندازه شهروندی در ایران، امر جهانی را فرهنگیده و اجتماعیده کرده است؟ در این خصوص بررسی اینکه امر جهانی شهروندی و کنشگری در زمینه های متنوع زیست اجتماعی ایرانیان کجاست، مسئله ای است که نیاز به واکاوی داشته و دارد. این مسئله را می توان در این گزاره بیشتر بازآفرینی کرد که شهروندی در ایران، امر جهانی را پیش از ابطال یا اثبات ساختارها و نهادهای غیر جهانی شده یا روایت رسمی، جامعه پذیر نکرده اند. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها، از نوع پیمایش میدانی است.
|