عنوان
|
ترادف واژگانی و تاثیر آن در اعجاز بیانی قرآن در تفاسیر: المیزان، تسنیم، پرتوی از قرآن، فی ظلال القران و تفسیربیانی
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
واژگان مترادف، مفسران، اعجاز بیانی، قرآن کریم، ترادف، نسبی و تام
|
چکیده
|
شناخت واژگان مترادف از جمله مباحث مورد توجه زبان شناسان است. ضرورت این شناخت را میتوان در تحولی که بررسی این واژگان در فهم عمیق نهادها و گزاره های قرآنی دارد و تأثیر به سزایی که این شناخت در فصاحت و تناسب معنوی کالم الهی میگذارد، دانست. پژوهش حاضر از میان واژگان مترادف به بررسی آن دسته از اسمهای مترادفی پرداخته که به انسان و طبیعت مرتبط است. هدف از این پژوهش بررسی واژگان مترادف در قرآن کریم از دیدگاه پنج تن از مفسران معاصر فریقین )طباطبایی، جوادی آملی، طالقانی، سید قطب و بنت الشاطی( و بررسی عملکرد هریک از ایشان در مواجهه با این موضوع است. این پژوهش با شیوه توصیفی و استقرای واژگان مترادف با رویکرد تحلیل تطبیقی سامان یافته است. تاکنون پژوهشی به صورت مستقل و جامع به بررسی واژگان مترادف قرآن کریم از دیدگاه مفسران معاصر به صورت تطبیقی نپرداخته است. در این تحقیق نظرات مفسران مورد نظر درباره واژگان مترادف در قالب سه دیدگاه موافق ترادف، مخالف ترادف و وقوع ترادف نسبی در قرآن کریم مورد توجه قرار گرفته است؛ که هریک از این سه دیدگاه تاثیر خاصی در شناخت دقیق تر آیات و نمایاندن ظرائف و لطائف نهفته در آنها دارد. نتیجه آنکه از این میان باور به عدم ترادف یا وقوع ترادف نسبی در قرآن کریم مورد اتفاق همه این مفسران بوده است.
|
پژوهشگران
|
حسینعلی ترکمانی (استاد راهنما)، حمیرا معظمی (دانشجو)
|