مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی برخی ویژگی های برجسته زبانی و بلاغی در دیوان اشعار امیرخسرو دهلوی
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	امیرخسرو دهلوی، سبک شناسی، شعر، ویژگی زبانی، ترکیبات جدید، آرکائیسم.
چکیده	امیرخسرو دهلوی، عارف و شاعر و موسیقی دان و منتقد و نویسنده فارسی زبان هندی است که علاوه بر پنج مثنوی ای که به تقلید از نظامی، مثنوی سرای پرآوازه ایرانی سروده است، دیوان شعری دارد که گواه قدرت بیان و لطافت طبع او در شاعری است. او شاعری است که در بیش تر دیوانش، از نظر زبانی و بلاغی تابعیت شاعران ایرانی را دارد. در برخی مواقع نکات برجسته ای در زبان او دیده می شود که خاص اوست؛ مانند استعمال وزن های پرکاربرد که شاعران فارسی زبان نیز، در آن اوزان شعر سروده اند. استعمال برخی واژه ها که خاص و برساخته خود اوست. به کار بردن پاره ای واژه های کهن که کهنگی زبان او را نشان می دهد. سکت های زبانی، استفاده از ردیف برای موسیقیایی شدن شعر به تبعیت از شاعرانی مانند سعدی و حافظ، استعمال ترکیب های عامیانه، اختلاف لهجه در پاره ای موارد، استفاده از قافیه های متنوع و بدیع، هم چنین ساخت واژه های بدیع برای قافیه، استفاده از ردیف های بلند و گوناگون و متنوع، کاربرد لغات و واژگان، ترکیب ها، افعال، پیشوندها و پسوندها و مواردی از این قبیل در شعر او، هم چنین در دیوان او تمثیل های گوناگون، به کررات به کار رفته است. این ویژگی پیش رو بودن او در سبک هندی را نشان می دهد. هدف نویسندگان این مقاله، پرداختن به برجستگی های زبانی و بلاغی در دیوان شعر این شاعر هندی است.
پژوهشگران	مجید منصوری (نفر اول)، طاهره قاسمی دورابادی (نفر دوم)