|
چکیده
|
پژوهش حاضر درپی ارائه ی تصویری از ماهیت راوی بوستان سعدی و به تبع آن مخاطبی است که راوی در انتظار اوست. هدف، دریافتن سبک راوی براساس تحلیل زبانی کلام وی و تحلیل این مسئله است که آیا راوی از جایگاهی بالا با لحنی آمرانه و ناهیانه با مخاطب سخن می گوید؟ یا در جایگاهی برابر می ایستد و دغدغه هایش را بازگو می کند و تردیدهایش را درمیان می گذارد؟ برای پاسخ به این پرسش از سبک شناسی بهرهگرفتهشده است. تحلیل سبک جمله های راوی بوستان (گفتمان راوی) براساس نظریه «وجهیت» از سبکشناس مشهور سیمپسون انجام شده است. مقاله با رویکردی زبانی به تحلیل سبک راوی و وجهیت جمله های او می پردازد و به این نتیجه میرسد: وجهیت کلام راوی مثبت است. او می داند دقیقا چه می خواهد بگوید و مخاطب را به حرف شنوی توصیه می کند. در این سلوک، شگرد بلاغی تمثیل نیز بسیار موثر می افتد و روایتی تعلیمی تمثیلی که هدفش ارشاد و اصلاح است آفریدهمیشود. سبک راوی از جایگاهی کاملا مشخص (بالاتر) با بهره گیری از نقش کوششی زبان، مخاطب را بر آن می دارد تا به دستورات عمل کند. امید است که مخاطب با عمل به این دستورات، جهانی آرمانی و اخلاقی بسازد.
|