مشخصات پژوهش

عنوان	نمادِ «مرکز» در کیهان شناسی اساطیری ایرانی و سنجش آن با کیهان شناسی یهودی
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	کلیدواژه ها مرکز؛ البرز؛ محور کیهانی؛ اساطیر یهودی؛ بهشت؛ تشرّف
چکیده	کی از موضوعات مهم در اسطوره شناسی و دین پژوهی تطبیقی که جنبه جهانی دارد و در همه ملل و اقوام دیده می شود، موضوع مرکز است. مرکز در حقیقت محوری است مینوی و قدسی که انسان به واسطه آن، به نوزایی و تشرّف می رسد و به امری والا، نائل می آید. مرکز، ممکن است شخص، جسم، فکر، مکانی مذهبی یا حتی کوهی اسطوره ای باشد. در کیهان شناسی اساطیری ایرانی و یهودی، مهم ترین نماد مرکز، کوه است؛ کوه البرز در اساطیر ایرانی و کوه های جرزیم، صهیون، سینا، هور و ... در اساطیر یهودی، که به واسطه پیونددهندگی زمین به آسمان، یعنی جایگاه خدایان، سرشار از نیروی قدسی و مینوی است و از طریق آن، بسیاری از شاهان، پهلوانان و رهبرانِ دینیِ اسطوره ای، به نوزایی و تشرّف رسیده اند. کوه های اساطیری ایرانی و یهودی، از آنجا که مرکزی قدسی هستند، جایگاه برخی خدایان و ایزدان تصوّر شده اند و در حقیقت، یادآور بهشت آغازین اند. نگارندگان در این جستار بر آنند تا با مقایسه اساطیر ایرانی و یهودی، اهمیت این کوه های اسطوره ای را به مثابه مرکزی کیهانی، که آیین تشرف بدان واسطه صورت می پذیرد، نشان دهند.
پژوهشگران	بهزاد اتوتی (نفر اول)، مهدی شریفیان (نفر دوم)، بهروز اتونی (نفر سوم)