|
چکیده
|
بیماری نقطه سیاه یکی از بیماریهای مهم گندم است که میتواند در مناطق پرباران در طی مراحل اولیه توسعه دانه مشکل ساز شود. زمانی که رطوبت بذر بیش از 20 درصد و رطوبت نسبی هوا بیش از 90 درصد باشد، این بیماری بهطور چشمگیری افزایش پیدا میکند. هر چه مقدار ناحیه سیاهشدگی دانه بیشتر شده باشد، بیماریهای پژمردگی گیاهچه و پوسیدگی ریشه محتملتر خواهد بود. در طی این از 5 انبار استان همدان در بهار سال 1395 ISTA مطالعه، 30 نمونه بذری مربوط به سه رقم میهن، پیشگام و سایسون مطابق قوانین جمعآوری شدند. به تعداد 100 بذر دارای علائم از هر نمونه داخل تشتکهای پتری حاوی کاغذهای صافی سترون خیس شده با آب مقطر استریل کشت داده و سپس به مدت 8 روز در انکوباتور با دمای 20 درجه سانتیگراد تحت شرایط تناوب 12 ساعت تاریکی-روشنایی نگهداری شدند. بذرهای کشت دادهشده بهصورت روزانه در زیر بینوکولار موردبررسی قرارگرفته و هیفهای قارچی رشد یافته از (NUV) در یخچال و در دمای 4 PDA حاشیه بذرها جداسازی و به روش تک اسپور خالصسازی شدند و قارچها در لولههای حاوی محیط کشت درجه سلسیوس نگهداری شدند. در این مطالعه حدود 150 ایزوله قارچی حاصل شد. جدایههای مربوط به هر جنس مطابق منابع و کلیدهای معتبر شناسایی، روی محیطها و شرایط شناسایی قرارگرفته سپس بر اساس ویژگیهای ریختشناسی شناسایی شدند. بر اساس نتایج این 16,66 و 15 درصد، گونههای غالب ، به ترتیب با 25 Stemphylium sp. وA. alternata ،A. infectoria مطالعه گونه های از اهمیت کمتری برخوردار بودند. توصیه میشود که Fusarium graminearum و Mucor sp. ،Penicillium sp. Rhizopus sp. و مایکوفلور غالب مرتبط با بیماری نقطه سیاه گندم به صورت جداگانه در بین ارقام دیگر موردبررسی قرار گیرد.
|