|
عنوان
|
جامعه پذیری و طلاق بررسی پدیده طلاق با رویکرد فرایندی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
طلاق، جامعه پذیری، تعهد، خانواده، تحلیل محتوای کیفی
|
|
چکیده
|
مقدمه: اِشکال مطالعات مرسوم مرتبط با تبیین پدیده طلاق در آن است که با رویکردی فرایندی به مطالعه آن نمی پردازند. هدف این مقاله آن است که با استفاده از رویکرد فرایندی به مسأله طلاق بپردازد. آسیب شناسی فرایندی که در آن فرد با خروج از یک نوع جامعه پذیری (جامعه پذیری در خانواده مبدأ) به نوع دیگری از جامعه پذیری وارد می شود از نکاتی کلیدی است که در اغلب تبیین های طلاق مورد غفلت قرار می گیرد. روش: در این بررسی از روش تحلیل محتوای کیفی جهت دار بهره گرفته است. روش تحقیق مقاله حاضر از نوع کیفی است و اطلاعات از طریق مصاحبه های عمیق با 30 نفر از زنان مطلقه در شهرستان هرسین استان کرمانشاه به روش نمونه گیری هدفمند بدست آمد. ملاک خاتمه مصاحبه ها، اشباع نظری بوده و ملاحظات اخلاقی در مصاحبه ها رعایت شدند و شواهد مربوط به اعتبار لحاظ شدند. یافته ها: نتایج نشان می دهند شناخت های ناقص، چندگانه، تصمیم های احساسی و ناپخته، بی علاقگی و عدم جذابیت از عوامل طلاق در فاز بررسی اولیه زوجین هستند. در طی زندگی مشترک عواملی چون تفاوت ها، کلیشه ها، دخالت ها و نظایر آن دخالت دارند. نتیجه گیری: تبعاتی مثبت و منفی متعددی برای طلاق گزارش شده اند که تبعات منفی بر مثبت آن می چربند. این تبعات در سه دسته اجتماعی، روانی و جسمی قابل بررسی اند. هرگونه برنامه ریزی برای کاهش طلاق مستلزم آن است که به طلاق به عنوان یک فرایند توجه نماید که از جایی شروع و به جایی ختم می شود. در این فرایند باید به نوع جامعه پذیری زوجین که از خانواده های مبدأ خود به ارمغان می آورند توجه جدی شود.
|
|
پژوهشگران
|
اسماعیل بلالی (نفر اول)، اسداله نقدی (نفر دوم)، راهله جعفری (نفر سوم)
|