|
عنوان
|
روش شناسی ترجمه کنایات در خطبه های نهج البلاغه براساس دیدگاه نیومارک (مطالعه تطبیقی ترجمه های: آیتی، دشتی، شهیدی و مکارم)
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
روش شناسی؛ ترجمه کنایه؛ نیومارک؛ خطبه های نهج البلاغه
|
|
چکیده
|
یکی از مهمترین راههای انتقال پیام از یک ملت و فرهنگ، به ملت و فرهنگی دیگر، ترجمه است. پیترنیومارک یکی از نظریهپردازان معاصر ترجمه، معتقد است به طورکلی ترجمه به دو نوع ارتباطی و معنایی تقسیم میشود. تأثیر و اهمیت ترجمه در وجوه مختلفی نمود مییابد که یکی از آنها در برگردانِ آثار ادبی و حاوی صنایع بلاغی میباشد. کنایه از بارزترین این صنایع میباشد. روشهای ترجمه کنایهها براساس دیدگاه نیومارک، انواع مختلفی دارد، ازجمله: ذکر معادل کنایی، معنای صریح و مستقیم، معنای تحتاللفظی، روش موتسارتی [تحت اللفظی همراه با توضیح] و.. که هرکدام به امور مختلفی بستگی دارد. "نهجالبلاغه" حضرت علی(ع) از آثار ارزشمندی است که هم از لحاظ محتوا و هم از نظر لفظ، سرشار از برجستگی های ادبی میباشد. پژوهش حاضر کوشیده با روش توصیفی تحلیلی و به منظور فهم بهتر کلام حضرت امیر(ع)، روشهای بهتر برای ترجمه کنایههای موجود در خطبههای نهجالبلاغه را بر مبنای نظر نیومارک شناسایی کند و در این راستا عملکرد چهار ترجمه فارسی موجود از نهجالبلاغه را محور کار قرار داده، تا ضمن شناسایی مناسبترین آنها در زمینه ترجمه کنایهها، مشخص نماید که کدام روش ترجمه کنایه، بسامد بیشتری دارد. طبق نتایج به دست آمده از این پژوهش، پربسامدترین روش ترجمه تعابیر کنایی نهجالبلاغه، روش ترجمه تحتاللفظی به همراه توضیح [موتسارتی] است؛ زیرا غالب کنایههای آن، از نوع ابتکاری و معیار میباشد و ترجمه آیتی و دشتی در بین چهار ترجمه یادشده، با دیدگاه نیومارک، منطبقترند و متناسبتر از همه به نظر میرسند.
|
|
پژوهشگران
|
اکرم رستمی (نفر اول)، مرتضی قائمی (نفر دوم)
|