|
عنوان
|
شرط نتیجه در فقه امامیه و حقوق مدنی ایران
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
شرط ضمن عقد، شرط نتیجه، فسخ شرط، صحت و بطلان نتیجه
|
|
چکیده
|
شرط نتیجه در حقوق و عقود معاصر،کاربرد بسیاری دارد و به دلیل اهمیت شروط ضمن عقد در معاهدات و اختلاف علما در صحت و بطلان چنین شروطی، این موضوع در ادوار مختلف از مباحث بحث برانگیز در محافل فقهی و حقوقی بوده است که علمای فقه و حقوق درصدد رفع ابهامات آن مسأله بوده اند که البته موضوع شرط نتیجه از نظر حجم مطالب اقبال چندانی نداشته است. اجمال قانون در تعریف شرط نتیجه، سبب تفاسیر متعددی در حوزه این موضوع گشته است. به طور کلی اگر مانع خاصی در برابر شرط نتیجه وجود نداشته باشد، به محض انعقاد عقد، شرط نیز محقق می شود که البته شروط معلق و مؤجل نیز به تأیید قانون در زمره شروط صحیح قرار گرفته اند. تحقق نتیجه، ترتب آثار آن را برای طرفین، و عدم تحقق نتیجه، حق فسخ را برای مشروط له به دنبال دارد و هرگاه بطلان شرط بر عقد سرایت کند، بطلان عقد را به همراه دارد اما اگر شرط نتیجه برای تحققش نیازمند سبب خاصی به غیر از عقد اصلی باشد، بی اعتبار و باطل خواهد بود و در زمانی که بین وجود و عدم وجود سبب خاص مردّد شویم، اصل بر عدم سبب خاص می باشد.
|
|
پژوهشگران
|
محمد رضائی (استاد راهنما)، صابر مهری (دانشجو)
|