مشخصات پژوهش

عنوان	مقایسه نسبت فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب تنه و گردن در افراد با و بدون عارضه سربهجلو حین راه رفتن
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	عارضه سربهجلو، فعالیت الکترومیوگرافی عضله، راه رفتن.
چکیده	انحراف پوسچر سر از راستای طبیعی و نرمال، سبب افزایش استرس بر دستگاه اسکلتی-عضلانی نواحی گردن، کمربند شانه ای، بازو و تنه می شود (نایت و همکاران، 2007). از جمله انحرافات شایع نواحی سر و گردن که سبب تغییر پوسچر این قسمت و متعاقبا نواحی پایین تر می شود، می توان به ناهنجاری سربه جلو اشاره کرد. وضعیت جلو آمدگی سر به مفهوم جابه جایی مهره های گردنی تحتانی به سمت جلو و اکستنشن بیش از حد مهره های گردنی فوقانی می باشد (سهرمن ، 2011). با تغییر وضعیت سر به طرف جلو، اثر نیروهای جاذبه روی سر افزایش یافته که در طولانی مدت منجر به تغییرات دژنراتیو در مفاصل فقرات گردنی و آسیب دیسک بین مهره ای و بالطبع آن مشکلات سیستم اعصاب گردنی، بی حرکتی مفصلی و کاهش حس عمقی و حرکتی می گردد (فرناندز و همکاران، 2006). پژوهش هایی که در زمینه فعالیت الکترومیوگرافی و پوسچر سربه جلو انجام شده اند، غالبا فعالیت الکترومیوگرافی عضلات را حین فعالیت های استاتیک بررسی کرده اند اما از آنجایی که بچه ها خصوصا در سنین مدرسه بیشتر درگیر فعالیت های دینامیک هستند، به نظر می رسد بررسی تغییرات فعالیت الکترومیوگرافی عضلات در اثر پوسچر سربه جلو حین فعالیت های دینامیک مثل راه رفتن اطلاعات مفیدی را در اختیار قرار دهد و متخصصین حرکات اصلاحی بر اساس نتایج مطالعات الکترومیوگرافی حین فعالیت های پویا در افراد دارای ناهنجاری سربه جلو بهتر می توانند برای اصلاح این ناهنجاری مداخلات اصلاحی را طراحی کنند. از این رو پژوهش حاضر قصد دارد به بررسی فعالیت عضلات منتخب در افراد سربه جلو و مقایسه آن با افراد دارای پوسچر سر نرمال حین راه-رفتن بپردازد
پژوهشگران	سمیه صلاحی (نفر اول)، فرزانه ساکی (نفر دوم)، امیرعلی جعفرنژادگرو (نفر سوم)