مشخصات پژوهش

عنوان	تاثیر آهن جیره بصورت کلیت با نانوذرات کیتوالیگوساکارید بر عملکرد، فلور میکروبی روده و وقوع نکروز باکتریایی سر استخوان ران در جوجه های گوشتی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	کیتوالیگوساکارید، کوندرونکروز باکتریایی و استئومیلیت، نفوذپذیری روده، ترانس لوکاسیون باکتریایی
چکیده	به منظور ارزیابی اثرات کلیت آهن-نانوذرات کیتوالیگوساکارید (Fe-CNP) بر عملکرد رشد و وقوع نکروز باکتریایی و التهاب سر استخوان ران، 480 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزۀ سویۀ راس در 4 تیمار و 6 تکرار قرار گرفتند. جوجه ها تا 42 روزگی بر روی بستر کفپوش سیمی پرورش یافتند. جیرۀ شاهد بر اساس توصیۀ راهنمای پرورشی سویۀ راس (به جز مکمل آهن) فرموله شد. سایر تیمارها به ترتیب شامل جیرۀ پایه و مقادیر20 میلی گرم بر کیلوگرم آهن بصورت سولفات آهن، 10 میلی گرم بر کیلوگرم آهن بصورت (Fe-CNP) و 20میلی گرم در کیلوگرم آهن بصورت سولفات آهن+CNP بودند. نتایج نشان داد، جیرۀ Fe-CNP و جیره های حاوی FeSO4 به طور معنی دار شاخص بازده تولید، افزایش وزن و ضریب تبدیل را افزایش دادند (05/0P>). نتایج نشان داد، تیمار شاهد سطح آهن سرم و هموگلوبین خون را در مقایسه با سایر تیمارها کاهش داد (05/0P<). ظرفیت تام اتصال آهن ترانسفرین (TIBC) و همچنین ظرفیت اشباع نشدۀ اتصال آهن به ترانسفرین در تیمار شاهد و Fe-CNP در مقایسه با سایر تیمارها افزایش یافت (05/0P<). سطح فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-α) به طور معنی دار در تیمار Fe-CNP کاهش یافت، سطح ایمنوگلوبولین G (IgG)، وزن نسبی بورس فابرسیوس و طحال به طور معنی دار در این تیمار افزایش یافت (05/0P>). درصد فراوانی نمرۀ گام ≥3 در جوجه های گوشتی مبتلا به لنگش در تیمار Fe-CNP به طور معنی دار کاهش یافت (05/0P<). جذب دی-زایلوز در تیمار شاهد و تیمارهای FeSO4 نسبت به Fe-CNP به طور معنی دار کاهش یافت (05/0P<). تیمار Fe-CNP، جذب لاکتولوز و نسبت لاکتولوز:مانیتول را کاهش داد، درحالیکه جذب مانیتول در این گروه افزایش یافت (05/0P<). طول پرز در تیمار شاهد به طور معنی دار کاهش یافت (05/0P<). تیمار Fe-CNP بالاترین ارتفاع پرز و کمترین عمق کریپت را نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی نشان داد. تعداد ژن های تکثیر شدۀ S rRNA16 لاکتوباسیلوس ها و بیفیدوباکتری در تیمار شاهد و Fe-CNP در مقایسه با دو تیمار دیگر افزایش یافت. جیره های حاوی FeSO4 فراوانی سلامونلا و اشریشیاکلی را به طور معنی دار افزایش داد (05/0P<). از نظر درصد وقوع نکروز استخوان ران (FHN) و جداشدگی سر استخوان ران (FHS) تفاوت معنی دار بین تیمارها مشاهده نشد (05/0P>). اما درصد فراوانی کل جراحات ران (All F)، درصد کشت میکروبی مثبت خون و درصد تلفات نا
پژوهشگران	علی اصغر ساکی (استاد راهنما)، اعظم یوسفی قمشلو (دانشجو)