|
عنوان
|
مقایسه شکل فیزیکی جیره های غذایی (آردی، پلت، اکسترود) بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی و بیان ژن مربوط به حساسیت نسبت به سندرم آسیت
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
پلت اکسترود عملکرد جوجه گوشتی بیان ژن سندرم آسیت و مرگ ناگهانی
|
|
چکیده
|
هدف از این آزمایش ارزیابی شکل فیزیکی جیره های غذایی (آردی، پلت، اکسترود) بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی و بیان ژنHIF-1a mRNA مربوط به حساسیت نسبت به سندرم آسیت در جوجه های گوشتی بود. بدین منظور تعداد 936 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 به طور تصادفی (به تعداد مساوی از هر دو جنس) در دو آزمایش مختلف هر کدام با 3 تیمار آزمایشی آردی، پلت و اکسترود و 6 تکرار به مدت 42 روز تحت شرایط مساوی پرورش یافتند. آزمایش اول:در این آزمایش مصرف خوراک و افزایش وزن به صورت هفتگی و تلفات به صورت روزانه ثبت شد. پارامترهای خونی و سیستم ایمنی در 35 روزگی و ویژگیهای لاشه، مورفولوژی روده ، ویژگیهای بستر و استخوان در سن42 روزگی تعیین شد. نتایج نشان دادند که بیشترین میانگین وزن بدن ، مناسب ترین ضریب تبدیل غذایی، بالاترین بازده انرژی و پروتئین و شاخص بازده اروپایی، وزن نسبی سینه و کمترین وزن نسبی سنگدان و وزن سکوم در تیمار اکسترود مشاهده شد. بیشترین مصرف خوراک متعلق به تیمار پلت بود و بین خوراک اکسترود و خوراک پلت تفاوت معنی داری مشاهده نشد. میزان عیار پادتن علیه گلبول قرمز گوسفند، ایمونوگلوبینG و ایمونوگلوبینM خون، تعدادی از ویژگیهای لاشه ( وزن لاشه، وزن ران، وزن چربی محوطه بطنی، وزن استخوان درشت نی، پشت ، گردن ، کبد به وزن بدن)، ویژگیهای مورفولوژی ژوژنوم (عمق کریپت، ضخامت ، ارتفاع ویلوس، عرض ویلوس، نسبت ارتفاع ویلوس به عمق کریپت، سطح ویلوس)، شاخص آسیتی (RV/TV) ، وزن قلب و ریه به وزن بدن و بیان ژن حساس به آسیت در قلب HIF-1a mRNA تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بیان ژن حساس به آسیت در ریه HIF-1a mRNA، وزن بطن راست و کل بطن ها ( راست و چپ) در شکل خوراک اکسترود و پلت بالاتر از شکل خوراک آردی بود. در تیمار آردی میزان هموگلبین، هماتوکریت، اسیداوریک، تری گلیسرید، لیپوپروتئینهای خونLDH/HDL،VLDL و فعالیت آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز کمتر و میزان آمیلاز سرم بیشتری نسبت به دو تیمار دیگر داشتند. با بالا رفتن مقادیر پارامترهای خونی درصد تلفات آسیت و سندرم مرگ ناگهانی در شکل خوراک اکسترود و پلت در 4 تا 6 هفتگی به میزان بیشتری افزایش داشت . در تیمار اکسترود خصوصیات بستر (درصد رطوبت، نیتروژن و ازت فرار بستر) بیشتر و باکتری اسپورزا و کل قارچ بستر کمتر از تیمارهای دیگر بود . اثر ت
|
|
پژوهشگران
|
علی اصغر ساکی (استاد راهنما)، مهتاب عزیزیان اردبیلی (دانشجو)
|