|
عنوان
|
طرح واره های مالکیت در زبان فارسی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
مالکیت محمولی؛ مالکیت اسمی؛ رویکرد شناختی؛ طرح واره؛
|
|
چکیده
|
مقالۀ حاضر از منظر شناختی به بررسی طرح واره های مالکیت محمولی و اسمی در زبان فارسی می پردازد. منظور از طرحواره ساختهایی است که امکانات دستوری از آنها به وجود آمدهاند. در این راستا، رویکرد شناختی هاینه (1997) در مورد طرح واره های مالکیت با توجه به داده های فارسی محک می خورد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که زبان فارسی از طرح واره های کنش، مکانی، همراهی، هدف و منبع برای رمزگذاری مالکیت محمولی استفاده میکند. در این زبان برای بیان مالکیت اسمی از طرحواره های مکانی، همراهی، اضافی، منبع، اتصالی و مبتدائی استفاده میگردد. مشخصۀ مهمی که زبان فارسی را از زبانهای مورد مطالعۀ هاینه متمایز میسازد، استفاده از طرحواره اتصالی برای رمزگذاری مالکیت اسمی است. این طرحواره برای اولین بار در این تحقیق معرفی شده است. مشخصۀ برجستۀ دیگر زبان فارسی استفاده از طرحوارۀ منبع در بیان مالکیت محمولی است که در زبانهای جهان دیده نشده است.
|
|
پژوهشگران
|
مهرداد نغزگوی کهن (نفر اول)، ساسان ملکی (نفر دوم)
|