مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر ترکیب دو شیوه تمرینی مشاهده و سایه زنی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	تمرین ترکیبی، تمرین سایه زنی، مهارت پرتاب دارت، یادگیری مشاهده ای
چکیده	پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ترکیب دو شیوه تمرینی مشاهده و سایه زنی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت صورت گرفت. بدین منظور 60 دانش آموز دختر دبیرستانی داوطلب ( 19-17 سال) انتخاب شدند و بعد از اجرای پیش آزمون به طور تصادفی در پنج گروه مشاهده ای، سایه زنی، فیزیکی، ترکیبی (مشاهده سایه زنی) و کنترل قرار گرفتند. گروه های تمرینی در مرحله اکتساب، مهارت پرتاب دارت را براساس دستورالعمل ویژه هر گروه 60 مرتبه تمرین کردند. ده دقیقه پس از مرحله اکتساب، آزمون یادداری/انتقال فوری اجرا شد و پس از 24 ساعت بی تمرینی آزمون یادداری/ انتقال تأخیری انجام گرفت. آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری (سطح معناداری 0/05) نشان می دهد گروه ها به طور معناداری عملکرد بهتری در مقایسه با گروه کنترل دارند (05/P<0). همچنین، گروه فیزیکی و گروه ترکیبی در مقایسه با گروه های مشاهده و سایه زنی به طور معناداری عملکرد بهتری دارند (P<0/05). میزان یادگیری گروه ترکیبی برابر با تمرین فیزیکی است (P<0/05). به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان می دهد با ترکیب مشاهده و سایه زنی، یادگیری برابر با تمرین فیزیکی رخ می دهد. این یافته ها پیشنهاد می دهد با توجه به اینکه این شیوه تمرینی، در هر زمان و هر مکان و با حداقل امکانات قابل اجراست، می تواند زمان و هزینه های آموزشی را کاهش دهد و حتی در شرایطی خاص جایگزین تمرین فیزیکی شود.
پژوهشگران	نرگس عبدلی (نفر اول)، نسرین پارسایی (نفر دوم)، حسن رهبان فرد (نفر سوم)