مشخصات پژوهش

عنوان	شاخص کشت پذیری: پارامتری کمی در بررسی کیفیت فیزیکی خاک
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	جرم مخصوص ظاهری، شاخص خمیرایی، شاخص فروروی، ضریب یکنواختی خاکدانه، مواد آلی
چکیده	کشت پذیری می تواند به عنوان پارامتر توصیف کننده خاک از نظر سهولت خاک ورزی، آماده سازی بستر بذر، جوانه زنی و رشد ریشه بکار رود. این پژوهش به منظور تعیین مؤثرترین پارامتر بر شاخص کشت پذیری در برخی از خاک های استان همدان با ویژگی های متفاوت انجام شد. شاخص کشت پذیری (TI) بر اساس پنج ویژگی فیزیکی خاک شامل جرم مخصوص ظاهری، شاخص مخروطی، مواد آلی، ضریب یکنواختی خاکدانه و شاخص خمیرایی تعیین گردید. همچنین برای بررسی رابطه بین شاخص کشت پذیری و برخی ویژگی های فیزیکی خاک از روابط رگرسیونی ساده و چند متغیره استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان دهنده ارتباط معنی دار بین شاخص کشت پذیری و برخی ویژگی های اندازه گیری شده خاک بود. خاک لوم شنی دارای بیشترین مقدار شاخص کشت پذیری (86/0) بود؛ اما با خاک لوم سیلتی با شاخص کشت پذیری 52/0 در یک گروه آماری قرار گرفت. همچنین خاک رسی کمترین مقدار (09/0) این شاخص را نشان داد. به طور کلی، خاک های مورد بررسی از نظر شاخص خمیرایی و شاخص مخروطی محدودیتی برای شاخص کشت پذیری نداشتند، در حالی که بیشترین محدودیت برای این شاخص مربوط به ضریب یکنواختی خاکدانه ها بود. نتایج نشان داد که شاخص کشت پذیری به عنوان یک شاخص کمی مناسب می تواند کیفیت فیزیکی خاک را بر اساس ویژگی های ساده خاک تعیین نماید.
پژوهشگران	آزاده صفادوست (نفر اول)، اسماعیل اسفندیاری اخلاص (نفر دوم)، گلایه یوسفی (نفر سوم)