|
عنوان
|
مطالعه آزمایشگاهی الگوی جریان و آبشستگی در اطراف موانع توری سنگی تی شکل با تخلخل های متفاوت بال و جان در کانال مستقیم با بستر متحرک
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
آبشکن، آبشستگی، درصد تخلخل، تی شکل و گابیون
|
|
چکیده
|
یکی از روش های محافظت و تثبیت سواحل رودخانه ها استفاده از آبشکن می باشد. استفاده از آبشکن باعث انحراف جریان از کناره ها گردیده و آن را به سمت محور اصلی رودخانه هدایت کرده که این امر سبب حفاظت سواحل می گردد .در واقع آبشکن ها با اصلاح شرایط هیدرولیکی جریان، قدرت فرسایشی آب و توان حمل رسوبی را در فاصله دو آبشکن کاهش داده و زمینه رسوب گذاری و تثبیت کناره های رودخانه را فراهم می آورند. با ساخت آبشکن شرایط جدیدی در رودخانه ایجاد می شود که منجر به آبشستگی اطراف دماغه آبشکن ها می گردد .اگر عمق آبشستگی به پی آبشکن برسد، سبب واژگونی و تخریب آبشکن گردیده و خسارات فراوانی را به همراه خواهد داشت، که با اطلاع از میزان آبشستگی و الگوی جریان اطراف آبشکن ها می توان طراحی آبشکن را با دقت بیشتری انجام داد. در این تحقیق تلاش گردیده تا الگوی جریان و توپوگرافی بستر حول آبشکن های توری سنگی تی شکل به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گیرد. در این زمینه، ابتدا زمان تعادل آزمایش های آبشستگی (با انجام آزمایش های زمان تعادل) تعیین شد. تغییرات توپوگرافی بستر بر اثر تغییر درصد تخلخل در بال و جان آبشکن با انجام آزمایش هایی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش های الگوی جریان نیز با بررسی اثر تغییر درصد تخلخل بال و جان آبشکن انجام پذیرفت. با بررسی نتایج مشاهده شد که با افزایش درصد تخلخل بال و جان از مقدار ماکزیمم آبشستگی کاسته شده است. همچنین افزایش درصد تخلخل جان، دارای تاثیر بیشتری در کاهش مقدار بیشینه آبشستگی نسبت به افزایش تخلخل بال است. لازم به ذکر است با افزایش درصد تخلخل بال آبشکن از مقدار 30 به 50 درصد این نوع آبشکن به سمت آبشکن تیغه ای متمایل شده و بر مقدار آبشستگی آن افزوده می شود. با افزایش درصد تخلخل بال و جان علاوه بر کاهش مقدار بیشینه سرعت ایجاد شده در قسمت دماغه آبشکن محدوده این افزایش سرعت نیز کاهش یافته است. همچنین با افزایش درصد تخلخل جان مقدار جریان عبوری از جان آبشکن افزایش یافته و در نتیجه عمق و ابعاد حفره آبشستگی کاهش می یابد
|
|
پژوهشگران
|
مجید فضلی (استاد راهنما)، آزاده رضایی (دانشجو)
|