|
عنوان
|
پاسخ هضمی گوسفند مهربان به شکل فیزیکی دانه جو و استفاده از موننسین در جیره
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
ابقاء نیتروژن، پرک کردن، دانه جو، قابلیت هضم و موننسین
|
|
چکیده
|
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر موننسین و شکل فیزیکی دانه جو (پرک کردن) بر قابلیت هضم اجزاء جیره و متابولیسم پروتئین در گوسفند مهربان انجام شد. بدین منظور از تعداد 24 رأس گوسفند نر مهربان با میانگین وزن 15/6 ± 98/52 کیلوگرم به صورت آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره های حاوی 1) دانه جو کامل، 2) دانه جو کامل به همراه موننسین، 3) دانه جو پرک شده و 4) دانه جو پرک شده به همراه موننسین بودند. مقدار موننسین در تیمارهای مربوطه 30 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم خوراک مصرفی بود. آزمایش تعیین قابلیت هضم به صورت جمع آوری مستقیم مدفوع (روش درون تنی) انجام شد. خون گیری در روز آخر آزمایش (در ساعات 1 و 5 بعد از خوراک دهی صبح) و جمع آوری ادرار در طول کل دوره آزمایش انجام گرفت. نتایج نشان داد اثر اصلی شکل فیزیکی دانه جو (پرک کردن) باعث کاهش قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی شد. اما مصرف موننسین و اثر متقابل بین موننسین و شکل فیزیکی دانه اثری بر آنها نداشت. قابلیت هضم سایر مواد مغذی جیره تحت تأثیر شکل فیزیکی دانه جو و مصرف موننسین قرار نگرفتند. ابقاء نیتروژن، نیتروژن میکروبی سنتز شده و آلانتوئین دفعی تحت تأثیر شکل فیزیکی دانه جو قرار نگرفت. اما مصرف موننسین سبب افزایش ابقاء نیتروژن و کاهش آلانتوئین دفعی شد. غلظت گلوکز و اوره پلاسما نیز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. به طور کلی، شکل فیزیکی دانه جو سبب افزایش قابلیت هضم و بهبود متابولیسم نیتروژن نشد. اما مصرف موننسین ابقاء نیتروژن در گوسفندان را افزایش داد.
|
|
پژوهشگران
|
شهرام نجفی (نفر اول)، محمد مهدی طباطبایی (نفر دوم)، خلیل زابلی (نفر سوم)، علی اصغر ساکی (نفر چهارم)، احمد احمدی (نفر پنجم)
|