|
عنوان
|
ارائه الگوی خلق فضای شهری در سینما با تاکید بر سینمای ایران و شهر تهران
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
سینما، شهر، بازنمایی فضای شهری، سینمای داستانی، سینمای تهران
|
|
چکیده
|
فیلم ها موزاییک هایی از موقعیت های اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی هستند. استفاده از سینما به عنوان ابزاری برای فهم مشکلات بهترین راه برای نگاه به گذشته و اکنون است؛ فیلم ابعاد گوناگون را با عناصر بصری مختلف ثبت می کند که از طریق مطالعه دیگر منابع قابل فهم نیست. عدم توجه کافی به منبع تصویری مهمی چون فیلم به رغم اهمیت سینما در قرن اخیر موجب شده تا مباحث تحلیلی درباره تصویرهای بازنمایی شده از شهر و فضای شهری در سینما به اندازه نیاز مطرح نشوند. توجه به چگونگی رابطه دیالکتیکی شهر و سینما امروزه نیازی ضروری است؛ که هم توسط طراح و هم توسط سینماگران باید مورد توجه قرار گیرد. علی رغم میل روز افزون جهانی به استفاده از تصویر سینمایی شهر برای دستیابی به لایه های اطلاعاتی گوناگون، سینمای ایران هنوز از ارائه تصویری صحیح از شهر و فضاهای شهری بازمانده است و شهر و فضاهای آن در سینمای ایران برای رفتن از یک فضای داخلی به فضای داخلی دیگر مورد استفاده قرار می گیرند. در این پژوهش، هدف "بررسی دلایل عدم موفقیت سینماگران ایرانی در ارائه تصویر فضاهای شهری در سینمای داستانی بعد از انقلاب ایران" است که ابتدا با مطالعه منابع، تماشای فیلم و مصاحبه با افراد صاحب نظر معیارهای خلق فضای شهری در سینما مشخص شد؛ سپس با تماشای فیلم، روش تحلیل محتوا و نیز روش نقشه برداری شهر در فیلم این معیارها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان می دهد که سینماگران ایرانی نه تنها موضع خود نسبت به شهر را در سال های پس از موج نو تغییر ندادند و از شخصیت دادن به فضاهای شهری خودادری کرده اند، بلکه نسبت به بازنمایی تصویری فکرشده و متفاوت از فضای شهری بی توجه بوده اند.
|
|
پژوهشگران
|
محمدسعید ایزدی (استاد راهنما)، حسن سجادزاده (استاد راهنما)، سیده سارا صالحی (دانشجو)
|