|
عنوان
|
امنیت بین الملل؛ در گذر از نظریه واقع گرایی به پسانوگرایی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
روابط بین الملل، امنیت بین الملل، پوزیتویسم، پست مدرنیسم
|
|
چکیده
|
فضای حاکم بر نظریات روابط بینالملل در مورد امنیت، بیشتر از هر چیز از نظریه علیّت-محور و پوزیتویستی واقعگرایانه در خصوص عوامل ناامن ساز، امنی ت ساز ، و راه حلهای ایجاد امنیت بهره برده بود؛ تا این که در اواسط دهۀ 1980 به سمت و سوی نظریه حاشیه محور در حوزه روابط بین الملل سوق داده شد. همچنین پارادایم امنیت بین الملل، به منزلۀ یک مفهوم واقعگرایانه، متاثر از مناظره چهارم در روابط بین الملل و این ادعای پسانوگرایی که دیگر دولتها به منزلۀ بازیگران علّی حاکم بر روابط بین -الملل نیستند، مورد واکاوی قرار گرفت. در پژوهش حاضر بر آنیم تا ضمن توجه به مقولۀ امنیت بینالملل از منظر پوزیتویستی و واقعگرایانه، از زاویۀ پست پوزیتویستی و خاص هپسانوگرایی نیز به آن توجه کرده، علل گذر از رویکرد پوزیتویستی واقعگرایی به رویکرد پستپوزیتویستی پسانوگرایی را در زمینۀ امنیت بینالملل بیان کنیم.
|
|
پژوهشگران
|
ابومحمد عسگرخانی (نفر اول)، رضا رحمتی (نفر دوم)
|