عنوان
|
اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر طلاق عاطفی و تعارضات زناشویی زنان ناخرسند
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
کلیدواژهها
|
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، تعارضات زناشویی، طلاق عاطفی، ناخرسندی زناشویی
|
چکیده
|
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر طلاق عاطفی و تعارضات زناشویی زنان ناخرسند انجام شد.روش بررسی: پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل برابر بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان شهر همدان در سال 1395میباشند که دچار ناخرسندی زناشویی بالا هستند. نمونه آماری به روش در دسترس انتخاب شد. به این منظور ابتدا پرسشنامه ناخرسندی زناشویی به در بین زنانی که به علت ناخرسندی زناشویی به مرکز مشاوره نیکو واقع در شهر همدان مراجعه کردهبودند توزیع گردید. تعداد این زنان 145نفر بود. پس از بررسی پرسشنامهها 30نفر از زنانی که بالاترین میزان ناخرسندی را داشتند انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. طرح درمان مبتنی پذیرش و تعهد بر اساس پروتکل هیس و باند ( )2004که شامل هشت جلسه درمانی 60دقیقهای و هفتهای یک جلسه بود اجرا شد. دادههای لازم با استفاده از پرسشنامههای تعارضات زناشویی ثنایی ( )1387و پرسشنامه طلاق عاطفی (گاتمن، 2008؛ ترجمه جزایری، )1393گردآوری شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از آن بود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش میزان تعارضات زناشویی و ابعاد آن (به غیر از واکنشهای هیجانی و جدا کردن امور مالی از یکدیگر) شدهاست ( .)p = 0/01همچنین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش سطح طلاق عاطفی زنان ناخرسند نیز شدهاست (.)p = 0/01 بحث: بر اساس نتایج این پژوهش، و با توجه به تاثیر معنادار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، میتوان از این روش درمانی به منظور کاهش تعارضات زناشویی و طلاق عاطفی در زنان ناخرسند بهره جست
|
پژوهشگران
|
فروزنده محتشمی (نفر اول)، محمدرضا ذوقی پایدار (نفر دوم)، ابوالقاسم یعقوبی (نفر سوم)
|