|
عنوان
|
تاثیر برنامه جامع گرم کردن (+11) بر پیشگیری از آسیب، میزان چابکی و سرعت دریبلینگ در بازیکنان فوتبال مرد جوان
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
فوتبال، پیشگیری از آسیب، برنامه (+11)، چابکی، دریبلینگ
|
|
چکیده
|
مقدمه و هدف: در ارتباط با میزان اثربخشی برنامه (+11) بر پیشگیری از بروز آسیب در نواحی مچ پا و ران سوالات جدی وجود دارد. همچنین در باب میزان اثربخشی برنامه بر بهبود عملکرد بازیکنان فوتبال نیز اطلاعات محدود و متناقضی وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان اثربخشی برنامه (+11) بر سرعت دریبلینگ، میزان چابکی و پیشگیری از آسیب در بازیکنان فوتبال مرد جوان بود. روش شناسی: دو تیم حاضر در مسابقات لیگ دسته سوم جوانان کشور (95-96) به صورت نمونه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو تیم تجربی (29نفر) و کنترل (30نفر) تقسیم شدند و در طول فصل مورد ارزیابی قرار گرفتند. از روش های آماری خی دو و اگزکت فیشر برای مقایسه میزان بروز آسیب و از روش تی مستقل و همبسته برای ارزیابی عملکرد بازیکنان دو گروه استفاده شد. یافتهها: بین میزان چابکی بازیکنان گروه کنترل (16/91± 0/54) و تجربی (16/0±79/48) و سرعت دریبلینگ بازیکنان گروه کنترل (13/88±1/37) و تجربی (13/46±0/95) تفاوت معنیداری مشاهده نشد. بین میزان بروز آسیب دو گروه نیز تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجهگیری: پژوهش حاضر نشان داد برنامه (+11) بر بهبود سطح عملکرد و پیشگیری از آسیب در بازیکنان فوتبال مرد جوان تاثیر ندارد.
|
|
پژوهشگران
|
مجتبی عسگری (نفر اول)، محمدحسین علیزاده (نفر دوم)، شهناز شهربانیان (نفر سوم)
|