|
چکیده
|
شاید بتوان رابطه مدیر-کارمند، رئیس- مرئوس، فرادست-پاییندست، و یا رهبر- پیرو را قدیمیترین رابطه در قاموس سازمان، و محوریترین بحث در نظریههای سازمان و مدیریت دانست. این رابطه گاه به مثابه قدیمیترین منازعه تاریخی )الوانی، (358 ،1385و گاه به مثابه اصلیترین جریان سازمان و حیاتبخش کالبد آن تحلیل گردیده است. این واقعیت از آنجا ناشی میشود که هر فرد با ورود به سازمان همواره کسی را به مثابه رئیس در بالای سر خود میبیند. اهمیت این واقعیت از این حیث است که هرگاه افراد مدیران و روسای خود را به صورت مثبتی ارزشیابی کنند و ذهنیت، نگرش و باورهای سازندهای نسبت به آنها داشته باشند، روابط مثبتی میان آنها شکل گرفته و منجر به موفقیت سازمان خواهد گردید و در غیر این صورت ارتباط میان آنها تبدیل به منازعه و کشمکش و تعارض، و شکست سازمان خواهد شد. این پژوهش با درک اهمیت این موضوع، به بررسی گونهشناسی مدیران مختلف کارکنان یا زیردستان از فرادستان پرداخته است
|