مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی کهن گرایی زبانی در شعر ملک الشعرای بهار
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	آرکائیسم (باستان گرایی)، ملک الشعرای بهار، کهن گرایی واژگانی، کهن گرایی نحوی.
چکیده	با وجود گذشت قرون متمادی، زبان فارسی هم چنان صلابت و اصالت خود را به شکلی پویا حفظ کرده است که دلیل آن چیزی نیست مگر غنی بودن این زبان چه از جهت لفظ و چه از جهت محتوا. همین امر باعث شده که در سالهای اخیر، شاعران معاصر ایران زمین در سرودن اشعار در فرم و محتوای جدید که به شعر نو معروف شده است هنوز هم به استفاده از مصادیق کهن زبان فارسی چه از نظر واژگان و چه از نظر محتوا اقبال نشان داده و آرکائیسم یا همان باستان گرایی به یکی از مشخصات بارز شعر آنان تبدیل شود. استفاده از واژگان فصیح و باشکوه گذشته مانع تحول و نوگرایی نیست و اگر بنابر اقتضای حال و مقام و همسو با انتظارات خواننده، همنشین واژ های امروزی شود، هم نشانه اصالت زبان و ریشه دار بودن آن است و هم نشانه پایداری قومی است که تحولات تاریخی، هویت و مظاهر هویت آنها را دگرگون نکرده است. از بین شاعران معاصر، بهار را می توان نام برد که شیوه خاص او در شاعری چیزی نیست جزء جمع و تلفیق بین آنچه خود او سبک خراسانی و عراقی می خواند با بعضی شیوه ها و طرزهایی که ارمغان ادب و فرهنگ مغرب زمین بوده است و باستان گرایی را به عنوان محملی برای ایجاد فخامت و شیوایی زبان خویش برگزید و به کار بست. حقیقت این است که بهار از یک سو شیفته نمونه ها و یادگارهای شعر قدیم است و از سوی دیگر از تحول زمان و مقتضیات روزگار بیخبر نیست. باستان گرایی واژگانی و نحوی در شعر بهار جایگاه خاصی دارد که در این تحقیق، با بررسی اشعار بهار به تأثیر واژه یا نحو کهن در شعر او پرداخته شده است و نمونه هایی از کهن گرایی های واژگانی و نحوی در اشعار بهار مشخص گردیده و بسامد بالای استفاده از واژگان و نحو کهن در اشعار او هویدا گشته است.
پژوهشگران	مجید منصوری (استاد راهنما)، زهرا احمدخانی (دانشجو)