مشخصات پژوهش

عنوان	اثرات فوری کفش ناپایدار بر میزان فعالیت میوالکتریکی عضلات ناحیه تنه حین بلند کردن بار
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	کفش ناپایدار، بلند کردن بار
چکیده	امروزه از مداخله های مختلف (از جمله کفش ناپایدار) در محیط های کاری و به منظور کاهش اختلالات ناشی از کار بصورت گسترده استفاده می شود. هدف از انجام مطالعۀ حاضر، بررسی اثرات فوری استفاده از کفش ناپایدار بر میزان فعالیت عضلات ناحیۀ تنه حین بلندکردن بار بود. 15 نفر از مردان سالم و در دسترس در این پژوهش نیمه تجربی شرکت نمودند و فعالیت عضلات راست شکمی، مورب خارجی شکم، مورب داخلی شکم، مولتی فیدوس، ارکتوراسپاین، پشتی بزرگ، مربع کمری و سرینی میانی سمت پای برتر آن ها در وضعیت های پابرهنه، کفش معمولی و کفش ناپایدار حین بلندکردن بار ثبت گردید. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد (05/0=α). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از کفش ناپایدار حین برداشتن بار باعث کاهش میانگین فعالیت نرمالیزه شدۀ عضلات راست شکمی، مورب داخلی شکم و مربع کمری و کاهش مقدار حداکثر فعالیت نرمالیزه شدۀ عضلات راست شکمی، مربع کمری و ارکتوراسپاین و همچنین افزایش میزان حداکثر فعالیت نرمالیزه شدۀ عضلۀ مولتی فیدوس نسبت به وضعیت های دیگر می شود (05/0>P). به علاوه، میزان فرکانس میانۀ عضلات مورب خارجی شکم، مورب داخلی شکم، ارکتوراسپاین و مولتی فیدوس حین استفاده از کفش ناپایدار نسبت به وضعیت های پابرهنه و کفش معمولی افزایش معناداری را از خود نشان داد (05/0>P). همچنین، استفاده از کفش ناپایدار در مقایسه با دو وضعیت دیگر باعث کاهش میزان هم انقباضی عضلات راست شکمی/ ارکتوراسپاین، راست شکمی/ مولتی فیدوس، مورب داخلی شکم/ ارکتوراسپاین و مورب خارجی شکم/ مولتی فیدوس شد (05/0>P). با توجه به کاهش سطح فعالیت عضلات ناحیۀ تنه و همین طور میزان هم انقباضی عضلات این ناحیه، استفاده از کفش ناپایدار ممکن است مزایای مختلفی (از جمله کاهش فشار وارده بر مهره های ناحیۀ کمری و جلوگیری از آسیب های مختلف به ناحیۀ کمر مانند کمردرد) داشته باشد. به هرحال در این زمینه، مطالعات بیشتری برای ارائۀ نتایج دقیق تر لازم است
پژوهشگران	مهرداد عنبریان (استاد راهنما)، مهدی دهقانی ارانی (دانشجو)