عنوان
|
غربت صوفیانه و پیوند آن با اصول اسلامی
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
کلیدواژهها
|
غربت صوفیانه، آفرینش، الست، ازل، نجم رازی، مولوی، حافظ.
|
چکیده
|
احساس غربت یکی از مقوله های بنیادی در هستی شناسی نوع بشر است که همواره در ساحتهای متفاوت تجلی داشته است. یکی از اصلی ترین این ساحتها آفرینش در ادیان مختلف از جمله در دین اسلام است. اسطوره های به کار رفته در کتاب مرصادالعباد و مثنوی بیشتر تحت تأثیر دین اسلام و دیگر ادیان سامی است که با نگاهی هنری سعی در بیان آن داشته اند. دیدگاه حافظ، در بابِ توجه به اساطیر و توجه به حضور در ازلیّت و «عالم الست»، متفاوت و عمیق تر از نجم رازی و مولانا است. در این مقاله بر آنیم تا ارتباط ماهُوی و مناسبات نظریِ احساس غربت بازتاب یافته در آثار عرفانی مورد بحث با مبادی و اصول عرفان اسلامی را جستجو کرده و نشان دهیم که تا چه اندازه آموزه های اسلامی در شکل گیری احساس غربت مؤثر بوده است. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و با استناد به کتب دینی و آثار برخی از بزرگان ادبیات فارسی سعی در بیان سرچشمه های شکل گیری احساس غربت دارد. اصلی ترین آبشخور این احساس سرچشمه های اساطیری، فرهنگی و نمادهای اسطوره ای و تلفیق آنها با آموزه های فرهنگ اسلامی است که جامع ترین نمونه های آثار ادبی رواج یافته در این حوزه را می توان در آثار رمزی سهروردی، رساله الطیرهای ابن سینا و دیگران، منطق الطیر و دیدگاه های دانست که پیوند مستقیم با ازلیت انسانها دارند.
|
پژوهشگران
|
مجید منصوری (نفر اول)، حمید غلامی (نفر دوم)
|