|
چکیده
|
یکی از عوامل توسعه صنعتی و اقتصادی، استفاده بهینه از نیروی کار ماهر و به تعبیری دیگر سرمایه انسانی است و یکی از نشانه های استفاده بهینه از نیروی کار، افزایش بهره وری آن می باشد. این شاخص بیانگر سهم نیروی انسانی در تولید بهینه کالاها و خدمات می باشد و هرچه مقدار آن بیشتر باشد، نشانگر عملکرد بهتر نیروی کار در فرایند تولید است. عوامل مختلفی در افزایش بهره وری نیروی کار در واحدهای صنعتی مؤثر است که برخی از آنها عبارتند از: سرمایه فیزیکی، سرمایه انسانی، سطح دستمزد واقعی، انباشت تحقیق و توسعه (R&D) و شکاف تولید بالقوه و بالفعل در فرایند تولید. هدف از این تحقیق بررسی و تحلیل اثر متغیر های فوق بر بهره وری نیروی کار در صنایع ایران، طی سال های 1394-1373 است. برای این منظور از اطلاعات آماری مرکز آمار ایران برای گروه های صنعتی نه گانه (I.S.I.C.,REV 2) و از روش رگرسیونی داده های تابلویی (پانل دیتا) استفاده شده است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که بهره وری نیروی کار رابطه مستقیمی با سرمایه فیزیکی، سرمایه انسانی ، دستمزد واقعی و انباشت تحقیق و توسعه و رابطه منفی با شکاف تولید بالقوه و بالفعل دارد. بنابراین، ارتقا و بهبود متغیر های فوق، به ویژه سرمایه انسانی در افزایش تولید و بهره وری نیروی کار در صنایع ایران مؤثر می باشد.
|