عنوان
|
بررسی نظام پیمون در معماری هخامنشی
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
نظام پیمون، شبکه بندی، تخت جمشید، معماری هخامنشی
|
چکیده
|
دوره هخامنشی یکی از اعصار طلایی ایران است که در آن فرهنگ، هنر و معماری به حد اعتلای خود رسید. از این میان معماری هخامنشی با استفاده از میراث سایر نظام های معماری باستان به قالبی ترکیبی و نوین دست یافت که پیش از این دوره هرگز مشاهده نشده بود. یکی از جوانب کمتر شناخته شده و بسیار حائز اهمیت در معماری این دوره نظام پیمون است که از چهارچوب های تعیین کننده در معماری هر دوره به حساب می آید. تمرکز این پژوهش بر روی مطالعه روشمند نظام پیمون در معماری هخامنشی در تخت جمشید است. روش تحقیق در این پژوهش با استفاده از اسناد و نقشه های کتابخانه ای، مشاهده و ثبت میدانی و استفاده از خروجی های نرم افزارهایی چون متلب و اتوکد است. این پژوهش در راستای پاسخ به سؤالاتی هم چون: 1) بررسی اساس شکل گیری نظام پیمون هخامنشی، 2) میزان ثبات و یا تغییر در استفاده از نظام پیمون، 3) میزان تأثیرپذیری هخامنشیان از نظام های رایج پیمون، ایجاد شده است. نتایج حاصل از بررسی های انجام گرفته نشان می دهد که اساس نظام پیمون هخامنشی بر پایه پیمون خشتی و ابعاد استاندارد خشت 13×33×33 سانتی متری شکل گرفته است. همچنین اساس این نظام در تخت جمشید دارای ثبات بوده است. بعلاوه این نظام تحت تأثیر نظام پیمون خشتی رایج در بابل و متأثر از واحدهای اندازه گیری طول در یونان شکل گرفته است.
|
پژوهشگران
|
کاظم ملازاده (استاد راهنما)، فاطمه جوانمردی (دانشجو)، صاحب محمدیان منصور (استاد مشاور)
|