مشخصات پژوهش

عنوان	تبیین خودکنترلی فرزندان براساس طرح واره های ناسازگار اولیه والدین
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	خودکنترلی، طرحواره های ناسازگار اولیه
چکیده	هدف پژوهش حاضر تبیین خودکنترلی فرزندان بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه والدین بود. پژوهش از نوع علّی-مقایسه ای با سه گروه 25 نفری از کودکان و با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انجام شد. جامعه آماری پژوهش، شامل کلّیه دانش آموزان دوره اول ابتدایی شهر همدان، در سال تحصیلی 96-1395 بود. خودکنترلی فرزندان با آزمایش خودکنترلی والتر میشل و مقیاس ارزیابی خودکنترلی کودکان کندال و ویلکاکس مورد ارزیابی قرار گرفت و طرحواره های والدین را با پرسش نامه طرحواره یانگ ارزیابی کردیم. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تی مستقل و رگرسیون چندگانه همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد بین خودکنترلی فرزندان و طرحواره های ناسازگار وابستگی(45/0-)، آسیب پذیری(25/0-)، گرفتار(32/0-)، شکست(36/0-)، خویشتن داری ناکافی(40/0-) و اطاعت (30/0-)، رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین با توجه به مقادیر ضریب بتا، طرحواره وابستگی(43/0-)، خویشتن داری ناکارآمد(37/0-)، شکست(25/0-) و گرفتار(23/0-) بیشتر از سایر طرحواره ها می توانند خودکنترلی فرزندان را تبیین کنند. بنابراین بین طرحواره های ناسازگار وابستگی، آسیب پذیری، گرفتار، شکست، خویشتن داری ناکافی و اطاعت در والدین و میزان خودکنترلی فرزندان رابطه وجود دارد. به این صورت که نمرات بالای این طرحواره های ناسازگار در والدین پیش بینی کننده خودکنترلی پایین فرزندان و بالعکس نمرات پایین طرحواره-های مذکور در والدین پیش بینی کننده خودکنترلی بالای فرزندان است.
پژوهشگران	رسول کردنوقابی (استاد راهنما)، سعیده خانی (دانشجو)، شهریار یارمحمدی واصل (استاد مشاور)