مشخصات پژوهش

عنوان	حذف تیوفن، بنزو تیوفن و دی بنزوتیوفن از نمونه های آلی با استفاده از نانو کامپوزیت AC @ Ni0.5Zn0.5Fe2O4 و حذف سولفید از نمونه های آبی وپیش تغلیظ تیوسولفات با استفاده از نانو کامپوزیت Ni0.5Zn0.5Fe2O4
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	نانوکامپوزیت Ni0.5Zn0.5Fe2O4، نانوکامپوزیت AC@Ni0.5Zn0.5Fe2O4 ،حذف، پیش تغلیظ،اندازه گیری اسپکتروفتومتری، تیوسولفات، سولفید، تیوفن، بنزوتیوفن، دی بنزوتیوفن
چکیده	این پروژه در دو بخش کلی خلاصه می گردد. در بخش اول حذف سولفید و پیش تغلیظ تیوسولفات توسط نانو کامپوزیت Ni0.5Zn0.5Fe2O4، ازمحیط آبی انجام شد. نانو کامپوزیت های مغناطیسی با استفاده از روش هم رسوبی تهیه شدند. اندازه و خواص نانوکامپوزیت های تهیه شده از روش های XRD، SEM،EDX وIR مورد بررسی قرار گرفتند. ظرفیت جاذب با مدل های ایزوترم جذبی خطی لانگمویر و فروندلیچ، و مدل های ایزوترم جذبی غیر خطی لانگمویر، فروندلیچ، سیپس و ردلیچ پترسون ارزیابی شد. نانو کامپوزیت های مغناطیسی، ظرفیت جذب بالایی را برای این ترکیبات از خود نشان دادند. اثر پارامترهای مختلف مانند pH، مقدار جاذب و زمان تماس بر راندمان جذب این ترکیبات روی جاذب، مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین مقدار جذب در مورد تیوسولفات در 0/6=pH و در مورد سولفید در گستره 5/3 تا5/8 که محدوه مورد بررسی ما بود رخ می دهد.یون های تیوسولفات جذب شده بر روی نانو کامپوزیت Ni0.5Zn0.5Fe2O4 سپس توسطmL 2 از محلول M NaOH 5/0، واجذب شدند و به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شدند. منحنی کالیبراسیون برای تیوسولفات در محدوده غلظتی ng mL-1 0/300- 1/0 خطی بود. انحراف استاندار نسبی (R.S.D.) برای اندازه گیری های ng mL-1 5/0 و ng mL-1 0/100 از تیوسولفات به ترتیب (3 = n) 0/2% و (3 n =) 19/1%، حد تشخیص برابر با ng mL-1 07/0 وهم چنین فاکتور پیش تغلیظ برای این روش معادل 0/125 به دست آمده است. در بخش دوم این پروژه از نانوکامپوزیت AC@Ni0.5Zn0.5Fe2O4، برای حذف تعدادی ترکیب گوگرددار شامل تیوفن، بنزوتیوفن و دی بنزوتیوفن از سوخت مدل استفاده گردید. اثر مقدار جاذب و زمان تماس بر راندمان جذب این ترکیبات روی جاذب، مورد بررسی قرار گرفت. مقدار جاذب برابر با 05/03،0/0و01/0 گرم و زمان های برابر با0/30، 0/25 و0/15 دقیقه به ترتیب برای تیوفن، بنزوتیوفن و دی بنزوتیوفن انتخاب شدند. ظرفیت جاذب با مدل های ایزوترم جذبی خطی لانگمویر و فروندلیچ، و مدل های ایزوترم جذبی غیر خطی لانگمویر، فروندلیچ، سیپس و ردلیچ پترسون ارزیابی شد. نانو کامپوزیت مغناطیسی، ظرفیت جذب بالایی را برای این ترکیبات از خود نشان داد.
پژوهشگران	عباس افخمی عقداء (استاد راهنما)، معصومه حسنی موسوی (استاد راهنما)، سیما منظمی ثابت (دانشجو)، طیبه مدرکیان (استاد مشاور)