|
چکیده
|
1-مقدمه آسیب های زانو یکی از پنج شرایط پزشکی ناتوان کننده در سرتاسر جهان است که از هر دو نفر یک نفر را تحت تاثیر قرار داده است. در افراد مسن، استئوارتریت کمپارتمان خارجی (OA) با والگوس در صفحه فرونتال در طول راه رفتن همراه است. آسیب های زانو در دوندگان و ورزشکارانی که فرود و پرش های مکرر را انجام می دهند، شیوع زیادی دارد. شیوع سندرم درد پتلافمورال در زنان 18-35 سال 13 درصد می باشد و میزان آن در زنان 23/2 برابر بیشتر از مردان است . والگوس داینامیک زانو به عنوان یک ریسک فاکتور رایج برای آسیب های حاد و اوریوز اندام تحتانی از جمله سندروم درد پتلافمورال، آسیب ACL، استئوآرتریت زانو، اسپرین های MCL، آسیب غضروف و منیسک زانو و سندروم ایلیوتیبیال مطرح شده است. والگوس داینامیک زانو ترکیب ادداکشن و اینترنال روتیشن ران، ابداکشن و اکسترنال یا اینترنال روتیشن تیبیا حین مانورهای پرش فرود یا اسکات می باشد (Schmidt, Harris-Hayes, & Salsich, 2017). در واقع والگوس زانو ناشی از ترکیب حرکات فمور و تیبیا است که می تواند توسط مفاصل پروگزیمال و دیستال زانو شامل تنه، ران و مچ پا اثر پذیرد (Holden, Boreham, Doherty, & Delahunt, 2017). حفظ تعادل در زنجیره حرکتی بسته به استراتژی های حرکتی مفاصل اندام تحتانی وابسته است و کاهش اطلاعات آوران، کاهش قدرت و ثبات در مفاصل اندام تحتانی تعادل را برهم می زند. متخصصان اغلب با استفاده از ارزیابی های کنترل پاسچر به تخمین ریسک آسیب، نقص های ناشی از آسیب و میزان بهبودی بعد از مداخلات می پردازند. تاکنون تحقیقات اندکی به بررسی کنترل پاسچر پویا در زنان دارای والگوس داینامیک زانو پرداخته اند و اکثر تحقیقاتی که انجام شده است به بررسی و مقایسه دامنه حرکتی و قدرت ایزومتریک مفاصل اندام تحتانی در افراد دارای والگوس داینامیک زانو پرداخته اند و تحقیقی که کنترل پاسچر پویا را در افراد دارای والگوس داینامیک زانو بررسی کرده باشد انجام نشده است از اینرو هدف از تحقیق حاضر بررسی کنترل پاسچر پویا در زنان دارای والگوس داینامیک زانو و مقایسه آن با همتایان بدون والگوس داینامیک زانو بود. 2- روش شناسی تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی مقطعی بود. جامعه آماری شامل کلیه دختران رشته تربیت بدنی دانشگاه بوعلی سینا همدان بود که از بین آنها با توجه به معیارهای ورود 52 نفر به عنوان نمونه آمار
|